ส่วนจันทร์จ๋านั้นไม่ต้องพูดถึง ยัยหนูในวัยหกเดือนจะแสดงอาการดีอกดีใจทุกครั้งที่เห็นหน้าป๊ะป๋า แถมยังชักชวนป๊ะป๋าพูดคุยอ้อแอ้ราวกับว่ามีเรื่องเล่ามากมายจะพูดให้ป๊ะป๋าของเธอฟัง
ส่วนเธอเองนั้น ก็เริ่มจะคุ้นเคยกับเขามากขึ้น คุ้นเคยกับอ้อมกอดอบอุ่นที่กอดเธอไว้แน่น คุ้นเคยกับจูบหวามหวานที่เขาจะอ้อนขอจูบทุกครั้งเมื่อมีโอกาส และโอกาสของเขานั้นก็มีมากเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้าเวลานั่งรถตู้ไปทำงาน หรือแม้แต่เวลาทำงานอยู่ในห้องด้วยกันสองคน
วันนี้เป็นวันหยุด ศิรภพบอกไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่า เขาจะพาคุณปู่คุณย่ามารับประทานอาหารกลางวันที่บ้าน เมื่อถึงเวลานัด รถตู้คันหรูก็แล่นมาจอดเทียบประตูรั้วหน้าบ้าน จารวีเดินออกไปรับด้วยความประหม่า
“สวัสดีค่ะ” จารวีประนมมือไหว้คุณปู่ศรและคุณย่าสารภี
“สวัสดีจ้ะ นี่น่ะหรือหนูจารวี ย่าก็รอวันที่จะได้เจอมาตั้งนาน” คุณย่าสารภีพูดยิ้ม ๆ ทั้งมองสำรวจหลานสะใภ้ด้วยสาย
