จารวีกอดลำคอแกร่งไว้แน่น สองขารัดเอวสอบไว้อัตโนมัติเพราะกลัวตก ปากอิ่มเผยอรับจูบดูดดื่มอย่างไม่มีทางเลี่ยงหลบ ตอนแรกเธอคิดในใจว่าเขาจะพอแค่จูบ แต่ยิ่งจูบก็ยิ่งดูดดื่ม ยิ่งจูบก็ยิ่งหลงใหล จูบของเขาวาบหวามและเรียกร้องอยู่ในที คนไม่ประสาจึงหลงกลไปกับมนตร์จูบแสนหวาน เธอจูบตอบเขา ดูดดึงและรุกล้ำอุ้งปากร้อน ทั้งบดเบียดริมฝีปากเข้าหา ร้อยรัดลิ้นที่พลิกพลิ้วในปากของตัวเองอย่างดูดดื่ม
จารวีได้หายใจหายคอเติมอากาศเข้าปอดในตอนที่เขาถอนจูบ กระนั้นคนหิวจูบก็ไม่ยอมเอาปากออกห่างไปไหน เขายังคงคลอเคลียกับปากนุ่ม ดูดดึงและขบเม้มเบา ๆ ก่อนจะขยับปากพูดแนบกลีบปากอิ่มว่า
“อีกนิดนะครับ คนเก่ง”
“อื๊อ !” จารวีไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ คนหิวจูบก็บดเบียดปากเข้าหาอีกครั้ง และเธอก็หลงใหลไปกับจูบเขาเหมือนเดิม แต่คราวนี้หนักกว่าเดิมตรงที่เขาทำมากกว่าที่เคยทำ แต่กว่าจารวีจะรู้ตัวว่าเขาทำมากกว่าที่เคยทำ เธอก็ถูกอุ้มไปน
