ตอนที่ 26
คมดาบแรกฟาดฟันร่างผีดิบเสียงดังสนั่นราวไม้ผุหักสะบั้น เนื้อหนังที่เน่าเฟื่อยราวกับกระดาษเปื่อยมิอาจทานทนคมดาบได้ ทว่าถึงกระนั้น อมนุษย์เหล่านั้นก็ยังคงโถมเข้าใส่ราวกับฝูงแมลงวันตอมซากศพ แรงปะทะทำให้นายทหารนายหนึ่งเสียหลักเซถลา ทว่าสหายเคียงข้างก็ยื่นมือเข้ามาคว้าประคองไว้ได้ฉิวเฉียด
หมื่นสุนทรเทวาเหวี่ยงดาบอัสนีบาตลงอาคมในมือ วาดวงแสงสีเงินยวง ฟาดฟันร่างผีดิบที่เข้าประชิดตัวอย่างรวดเร็วราวสายฟ้า ศีรษะอันน่าเกลียดของอมนุษย์ตนหนึ่งหลุดกระเด็น กลิ้งตกไปบนพื้นดิน เลือดสีดำข้นคลั่กกระเซ็นเปรอะเปื้อนอาภรณ์ของนักรบ ทว่าร่างไร้ศีรษะนั้นกลับยังคงตะเกียกตะกาย คลานเข้ามาอย่างน่าขนลุก ราวกับมันถูกขับเคลื่อนด้วยแรงอาฆาตที่มิมีวันดับมอด
“พวกมันมิยอมสิ้นชีพง่ายดายดอก! จงฟาดฟันให้ขาดสะบั้นเยี่ยงข้า!” เสียงตะโกนของนายทหารคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความอลหม่าน
ยโสธราที่แอบตามมาด้วยความเป็นห่วง มอง
