13
"กลับเลยได้มั้ย"ร่างบางที่นั่งเอนซบอกผมเงยหน้าขึ้นถาม
"ไม่ได้! กลัวอะไรฉันก็อยู่นี่"ผมส่ายหัวน้อยๆ มันก็น่าสงสารนะแต่ให้กลับไม่ได้จริงๆ
"กลัวพี่กรูฟไม่รัก"แหนะ! ปวดหัวจะตายยังมาหยอดอีก
ฟอดดดด!
จะน่ารักไปไหน ยัยเต้าหู้จืดเอ้ย! ผมก้มลงกดจมูกกับแก้มนวลที่ร้อนด้วยพิษไข้แรงๆอย่างหมั่นใส้
"ไม่ฉีดยานะ"เธอพูดต่อ
"อือ"ผมพยักหน้าตกลง ตกลงไปงั้นแหละผมไม่ใช่หมอนะ
"เชิญ ในห้องได้เลยค่ะ"พยาบาลเดินเข้ามาบอก
"ครับ"ผมเงยหน้าขึ้นพยักหน้า แล้วลุกขึ้นเดินจูงมือเล็กเข้าไปในห้อง
"ไม่ต้องกลัว"ผมก้มลงพูดปลอบคนที่หน้าซีดเพราะความกลัว
ตลอดเวลาที่หมอตรวจผมนั่งกำมือเล็กอยู่ข้างๆตลอด กลัวว่าเธอจะหัวใจวายตายเพราะกลัวหมอ ไม่ใช่เพราะโรคนะ
"ไข้ขึ้นสูงมาก ครั้งหน้ามาหาหมอเร็วกว่านี้นะครับ อาจช็อกเอาได้ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วหมอจะฉีดยาให้ แล้วเอายากลับไปกินอีกนิดหน่อย ก็กลับบ้านได้เลย"หมอก้มลง
