หน้าแดงก่ำจนร้อนผ่าวด้วยความอาย เขาช่างไม่สนใจความรู้สึกของเธอบ้างเลย
“ตอนเด็กๆ ให้พี่อาบน้ำถูให้ทั้งตัว”
พิรวดีตาโตก่อนสะบัดค้อนให้คนตัวโต ตอนเด็กกับตอนโตมันไม่เหมือนกันนี่นา เขาไม่รู้หรือไงกันนะ
“เร็ว ถ้าช้า ปล้ำ!” ร่างสูงเดินเข้าหาอย่างคุกคาม
“รู้แล้วค่ะ แต่วดี...” พิรวดีหันรีหันขวางจะให้เธอแก้ผ้าไปอาบน้ำกับเขาจริงเหรอ เธออายจะแย่อยู่แล้ว
“เห็นทั้งคืนแล้ว” รติภัทรยื่นผ้าเช็ดตัวให้ สายตาอ่อนโยนจนเธอใจสั่น
“พี่ติเข้าห้องน้ำไปก่อนสิคะ” เธอกอดผ้าเช็ดตัวเอาไว้แน่น
“ไม่!”
เขารู้ว่าเธอเตรียมหนี จึงผลักร่างหญิงสาวดันแผ่นหลังเข้าไปในห้องน้ำ พิรวดีถือโอกาสปิดประตูล็อกแน่นหนา
“เปิด”
ปังๆ ๆ
รติภัทรเคาะประตูห้องน้ำเสียงดัง แต่หญิงสาวไม่ยอมเปิด พิรวดีหายใจไม่ทั่วท้อง หันรีหันขวางอยู่ในห้องน้ำ เธอจะหนีไปยังไงนี่ หรือจะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำทั้งวัน หิวข้าวตายเลย ไหนจะต้องไปงานศพอีก หญิงสา
