“ไปเลยจ้ะลูกจ๋า”
อนงค์รีบบอกบุตรสาวคนเล็ก อารียายิ้มหน้าบานออกไปจากครัว โดยมีสายตาเศร้าๆ ของพิรวดีมองตามไป
รติภัทรที่แอบอยู่ที่ประตูรีบหลบฉากเพื่อจะขึ้นไปยังห้องทำงาน แต่ชะงักเมื่อได้ยินเสียงภรรยา
“พี่เอาไปให้พี่ติเองดีกว่าค่ะ พี่กลัวน้องอ้อโดนดุ” พิรวดีรีบเข้าไปแย่งถาดกาแฟและขนมปัง
“เอ๊ะ! พี่วดีนี่ มาแย่งอ้อทำไม” อารียาพยามแย่งถาดที่บรรจุอาหารเช้าจากมือพี่สาวกลับไป
“ยัยวดี ไปทำกับข้าวสิ มาแย่งอะไรกับน้อง” อนงค์ฮึดฮัดขัดใจ มองกาแฟที่ทำท่าจะหกด้วยสายตาหงุดหงิด
“โอ๊ะ!! พี่วดี เห็นไหมว่าหกหมดแล้ว” อารียาตวาดพี่สาวด้วยความโมโห
“นังลูกบ้า” อนงค์เองก็เจ็บใจที่กาแฟแก้วนั้นหกเลอะไปหมด สายตาวาวโรจน์มองบุตรสาวเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“มีอะไรกันเหรอคะ” ฉลวยรีบเข้ามาช่วยเหลือพิรวดี เพราะเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่นานแล้ว
“ป้าหลวยคะ วดีขอให้ป้าช่วยชงกาแฟและจัดขนมปังให้พี่ติหน่อยค่ะ” พิรวดีรีบบ
