“ถ้ารู้ว่าไม่ดี วันหลังก็อย่าทำอีก คนเราถ้าทำผิดซ้ำซากในเรื่องเดิมๆ แสดงว่าไร้ความคิดและจิตสำนึกที่จะพัฒนาตัวเอง” รติภัทรสั่งสอนน้องชาย
“ขอบคุณครับที่สั่งสอน” กวินตอบเสียงเรียบ
“กลับไปเรียนได้แล้ว คุณพ่อคงผิดหวังถ้านายยังทำตัวแบบนี้” รติภัทรเดินเข้าใกล้น้องชาย ก่อนจะตบบ่าอีกฝ่ายหนักๆ
“พี่ติ”
“พี่สาวนายก็เหมือนกัน เขารักนายมากนะ อย่าทำให้คนที่รักผิดหวัง ฉันรู้ว่านายทำได้”
“ขอบคุณพี่มากครับ”
กวินกราบที่อกเสื้อของพี่ชาย ทั้งสองคุยกันอีกครู่ใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกันไป รติภัทรเอ่ยชวนน้องชายไปรับประทานอาหารบนตึกใหญ่ กวินรับปากก่อนจะเดินกลับไปยังเรือนรับรองด้านหลัง
พิรวดีเริ่มเป็นกังวลเมื่อวันนี้มีวันนั้นของเดือน แล้วคืนนี้เธอจะปรนนิบัติสามีได้อย่างไรกัน คิดแล้วก็ละอายใจยิ่งนัก
“เป็นอะไร”
เสียงทุ้มทำให้พิรวดีสะดุ้งกุมหน้าท้องตัวเองด้วยความตกใจ รติภัทรขมวดคิ้วเล็กน้อย เดินมานั่งเคียงข้างภรร
