“อาย...เธอ...แน่นเป็นบ้า” เขาพยายามที่จะอ่อนโยนกับเธออย่างที่ตั้งใจไว้ แต่ดูเหมือนยิ่งเขาพยายามเท่าไหร่ เขากับเธอก็ยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้น
“เฮีย...เฮียขา...ฮึก...หนูเจ็บ...ไม่เอาแล้ว” เธอส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอสองตากลม
“ขอโทษที่ทำเธอเจ็บ...แต่ฉัน...หยุดไม่ได้แล้วอาย”
สิ้นคำนั้นเขาก็ดันตัวตนที่แข็งกร้าวผ่านเยื่อบางๆ แล้วกดลึกลงไปจนสุดทาง ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อความสาวถูกเขาทำลายสิ้น และเขาก็ได้ประจักษ์แก่ใจในวินาทีนั้นเองว่าเธอยังบริสุทธิ์ผุดผ่องเพียงใด
“เฮีย...เฮียขา...” ร่างกายที่เหมือนจะแตกดับทำให้หยาดน้ำใสๆ ไหลรินอาบสองแก้มอย่างไม่ตั้งใจ พงศ์วิชญ์จึงได้จูบซับลงไปให้เธอคลายหวาดกลัว
“ขอบใจนะอายที่ให้ฉันได้เป็นคนแรกของเธอ” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมแววตาอ่อนโยน
“เฮีย...รู้เหรอคะ”
“ฉันรู้...และดีใจที่เป็นแบบนั้น ในเมื่อเธอทำให้ฉันมีความสุข ฉันก็จะทำให้เธอมีความสุขเหมือนกัน” พง
