“คนทั้งประเทศ” เธอพูดเสียงนุ่ม “คิดว่าวีณ์กำลังคบเค้า คิดว่าเราเข้ากันดี คิดว่าวีณ์เหมาะกับคนวัยเดียวกันในวงการ นั่นเป็นเพราะเค้าไม่รู้จักวีณ์ ซึ่งวีณ์จะไม่โกรธเลย”
คิ้วเข้มของเขากระตุกเมื่อปลายเสียงเธอเริ่มเปลี่ยนไป
“แต่พอมันเป็นคำถามที่มาจากปากของพี่...มันทำให้หัวใจของวีณ์...เจ็บมากเลย”
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเธอขยับเข้ามาใกล้จนแทบไม่เหลือที่ว่างระหว่างกัน
“เพราะว่าในหัวใจของวีณ์…” เธอพูดชัดกว่าเดิม
“ไม่เคยมีใครอื่นนอกจากพี่เลยแม้แต่วินาทีเดียว”
ทุกคำที่หลุดจากปากเล็ก มันหนักแน่นมากพอที่จะปลดล็อกบางอย่างในอกเขาแบบที่กุญแจชนิดไหนในโลกก็ไม่อาจทำได้
สารินหลับตาชั่วขณะหนึ่ง แค่เสี้ยววินาที...แต่ก็พอแล้วสำหรับการตั้งสติในแบบของเขา
ตอนเขาลืมตาขึ้นมาใหม่ แววตาของเขาจึงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
กำแพงสูงค่อยๆ ลดชั้นลงมา ระยะห่างเริ่มแคบลง สถานะที่ต้องรักษาให้คงเส้นคงวาเอาไว้ระหว่
