หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้สึกเหมือนถูกหยอกเต็มๆ
“งั้นคราวหน้าหนูจะ…ขออนุญาตก่อนแล้วกันค่ะ อย่างอนกันเลยนะคะเฮียขา...” เธอหลุดเสียงอ้อนออกไปโดยไม่ทันคิด
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังขึ้นในรถ “หึ…ใครสอนให้อ้อนแบบนี้”
อริสรานึกถึงพรปวีณ์ทันที ก่อนรีบปฏิเสธ
“เปล่านะคะ! หนูเปล่าอ้อนซะหน่อย เฮียเข้าใจผิดแล้วค่ะ”
“ก็หวังว่าฉันจะเข้าใจผิดจริงๆ ละกัน” น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความขบขันและรู้ทันจนเธอรู้สึกอายเสียเอง
เวลาผ่านไปอีกครู่หนึ่ง รถหรูก็แล่นผ่านย่านการค้าใจกลางเมือง เงาสะท้อนบนกระจกตึกสูงทำให้แสงแดดระยิบระยับ อริสราพยายามตั้งสติแต่หัวใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ ความเงียบกลับมาอีกครั้ง คราวนี้พงศ์วิชญ์เป็นฝ่ายยื่นมือมาดึงสายคาดเข็มขัดที่เอวเธอเบาๆ ก่อนจะกดหัวเข็มขัดลงจนได้ยินเสียงดังแกร๊กแต่กลับทำให้เธอตกใจไม่น้อย
“เธอรัดเข็มขัดไม่สนิท” เขาอธิบายสั้นๆ
ปลายนิ้วอุ่นแตะโดนแขนเธอเพียงแวบเดียว แต่กลับทำให
