“ฉลาดนี่” เสียงทุ้มต่ำคล้ายกลั้นหัวเราะ “พูดแบบนี้เพราะอยากให้ฉันช่วยถือล่ะสิ”
“หนูไม่ได้หมายความว่าจะให้เฮียถือนะคะ…แค่บ่นเฉยๆ”
เธออุบอิบตอบ
“แต่ก็ถือว่าได้ผลดีทีเดียว”
เขาเอ่ยเรียบ แต่แววตาเจือขำอย่างปิดไม่มิด
เมื่อออกจากห้างสรรพสินค้า รถหรูก็แล่นกลับเข้าสู่เพนต์เฮาส์ในบรรยากาศเย็นสบายของยามค่ำย่ำสนธยา
เธอคงคิดว่าเขาทำไปเพราะอารมณ์ แต่คนอย่างเขามีเหตุผลรองรับในทุกการกระทำเสมอ และเหตุผลที่เขาทำตัวเป็นพ่อบุญทุ่มเปย์ให้เธอไม่อั้นรวมถึงรับส่งเธอที่มหาวิทยาลัยในวันนี้ก็เป็นเพราะเหตุผลหนึ่งที่เขาเพิ่งได้รับข้อมูลสำคัญมา
เหตุผลที่ทำให้เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมถึงได้รู้สึกเมตตาเชลยสาวได้ขนาดนี้ คงเป็นเพราะเธอคือใครบางคนที่เคยทำให้เขายิ้มได้
แต่กลับห่างหายไปจากความทรงจำตลอดหลายปีที่ผ่านมา...และเขาก็เพิ่งได้รู้ความจริงจากข้อมูลล่าสุดที่สารินส่งมาให้ทางข้อความแชทไลน์เมื่อเช้านี้เอง
เรื่อง
