ธีร์......
ตั้งแต่จำความได้ผมเคยร้องไห้แค่ไม่กี่ครั้งครั้งแรกน่าจะเป็นตอนที่ผมยังเด็กที่ย่าเล่าให้ฟังว่าผมร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อกับแม่จนย่าต้องมาคอยปลอบผมย่าบอกว่าพ่อกับแม่ไปอยู่บนสวรรค์เป็นเทวดานางฟ้าและกำลังมองลงมาที่ผมย่าบอกว่าพ่อกับแม่คงจะเสียใจที่เห็นผมร้องไห้และตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่เคยร้องอีกเลยจนกระทั่งเมื่อหลายเดือนก่อนที่ผมไปที่บ้านเข้าไปปรึกษาย่าและพูดในสิ่งที่ผมรู้สึกผิดสำนึกผิดผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายแม้จะต่อหน้าเอยหรือต่อหน้าย่าจนย่าต้องเตือนสติจนกระทั่งมาครั้งนี้ผมก็ร้องไห้อีกครั้งและคิดว่าน่าจะเป็นการร้องไห้ที่หนักที่สุดในชีวิต ลูกสาวของผมแกเรียกผมว่าพ่อ ลูกไม่ได้โกรธหรือเกลียดผมเลยสักนิด เราสองคนพ่อลูกกอดกันร้องไห้ หลายเดือนที่ผ่านมาผมคิดถึงลูกมากจริงเพราะไม่ได้เจอหน้าแกเลยผมไม่มีเวลาไปหาแกแต่ไม่ใช่เพราะผมไม่คิดถึงหรือลืมแต่ผมกำลังเร่งสร้างอนาคตสร้างความมั่นคงในชีวิตให้กับเ
