ช่วงเย็นบิดาของบุษกรกลับมา อาการป่วยไข้ของท่านดีขึ้นราวกับว่าไม่เคยเป็นมาก่อน แม้ลูกสาวจะบ่นที่บิดาไม่ยอมลาป่วยแต่ท่านก็ยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี อยุทธ์เพิ่งสังเกตสายตาของบิดาหญิงสาวเห็นชัดถึงความรู้สึกสบายใจของท่านเมื่อเห็นเขากับบุษกรอยู่ด้วยกันเป็นอย่างดี บุษกรนั้นคิดว่านี่คือการสร้างภาพแต่สำหรับเขาไม่ใช่เลย
“อย่าบ่นเก่งนักยายบัว คุณอุ่นเขาไม่รำคาญเราบ้างหรือไงหืม”
“เขาไม่ได้ทำตัวให้บ่นเหมือนพ่อนี่คะแก่แล้วนะคะไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ป่วยก็ต้องให้หายก่อนไปทำงานนะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวมันก็แย่กว่านี้หรอกค่ะ”
“โอเคๆ พ่อยอมแพ้ คราวหลังจะไม่ทำอีกแล้ว” บิดาของเธอยกธงขาว “วันนี้อินทร์โทรมาบอกว่ายังไม่กลับจากทริปอยุธยากับเพื่อน กลับพรุ่งนี้เช้านะ ตอนแรกเห็นลูกๆ มานึกว่าจะรีบกลับ สงสัยติดลมบนเที่ยวเพลิน”
“ท่านบอกไว้แล้วครับเมื่อบ่าย” อยุทธ์ตอบกลับ
“ทำไมไม่บอกบัวล่ะคะ” หญิงสาวมองคนตัวโตข้างกายด้วยความสงสัย
