"คุณ! ปล่อยหนูนะ! " เฟย์ดิ้นพล่านในอ้อมแขนแกร่งลอบหยิกใส่แผงอกกว้าง กลิ่นน้ำหอมชวนให้เพศสตรีวูบไหวตอนที่เขาอุ้มเธอมายังรถยนต์คันหรู
"หนักเป็นบ้า!" เสียงเข้มว่าเหน็บ แล้วจับร่างอรชรโยนไปนั่งในรถด้านหลังฝั่งคนขับ
"แต่หนูยังไม่ได้เก็บของเลย แล้วคุณแม่จะห่อของกินกลับไปให้ด้วยนะ!" แม้แต่รองเท้าเธอก็ยังไม่ได้เปลี่ยน คว้าหยิบมาได้แค่โทรศัพท์มือถือเพียงเครื่องเดียว
"ห่วงกิน?"
"ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ!"
"จัสติน!"
"ครับนาย"
"ไปเก็บของคุณเฟย์มา"
"ได้ครับ"
"ชอบสั่ง!" เสียงหวานพูด ขณะที่ร่างสูงโน้มตัวมานั่งในรถคอยลูกน้องข้างภรรยาสาวใบหน้าตาบึ้งตึง เพราะการถูกปลุกกระทันหันไม่ให้ตั้งตัว
"ว่าไงนะ?" หัวคิ้วขมวดปมยุ่งพร้อมกันชำเลืองมอง
"เปล่า"
"อย่ากล้าให้มันมาก!" อีกฝ่ายเล่นตีหน้านิ่งยั่วยุอารมณ์ จนจัสตินนำสิ่งของมายื่นให้ทางข้างหลัง ถึงจะไปนั่งฝั่งข้างคนขับให้รถยนต์เคลื่อนออกจากรั้วบ้
