ไทเฮายืนตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นคนที่ควรตายไปแล้วกำลังก้าวเดินขึ้นมายืนประจำที่ พระนางกำมือแน่นบ่งบอกถึงการข่มอารมณ์อย่างถึงที่สุด ‘ตลอดมาข้าถูกหลอกกระนั้นหรือ’ พระนางนึกในใจ เมื่อเห็นศัตรูตัวฉกาจยังคงมีลมหายใจอยู่
“นะ…นี่มันอะไรกัน” บรรดาขุนนางต่างก็เอ่ยออกมาด้วยอาการมึนงงไม่ต่างกัน พวกเขาพึ่งจัดงานพระศพรัชทายาทไปเมื่อไม่นาน ทว่ายามนี้พระองค์กลับมายืนอยู่ในท้องพระโรง และผู้ที่ยืนเคียงข้างก็คือชินอ๋องผู้บงการให้ปลงพระชนม์
ไทเฮาไม่รอช้าให้ตนต้องเสียเปรียบ เพราะอีกฝ่ายคงรู้แล้วว่าพระนางคือผู้บงการวางแผนทั้งหมด พระนางออกคำสั่งกับองครักษ์ฝ่ายในที่อยู่ฝ่ายเดียวกับตนให้เข้ามาทันที
ทว่าไม่มีใครเข้ามาแม้แต่คนเดียว
“หึหึ คนของพระองค์ถูกจับไปหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ จะเหลือก็แต่ขุนนางขี้ขลาดตาขาวพวกนี้เท่านั้น” ไป่เสวียนเอ่ยหยัน สร้างความแค้นให้กับไทเฮาเป็นอย่างมาก
“อยากทำอย่างไรก็เชิญ” เมื่อรู้ว่าตนไม่อาจ
