คืนนี้ไม่ปกติ มหรรณพกลับบ้านช้ากว่าเดิม แบบว่ามากถึงมากที่สุด และมันก็ทำให้คนที่ยอมรับกับตัวเองอย่างเงียบๆ ว่าชินกับการมีเขา นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย และเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
ปานระพีไม่รู้หรอกว่าสามีไปไหน ไปทำอะไร ทำไมป่านนี้ถึงยังไม่กลับบ้าน
ถามว่าเธอมีเบอร์เขาไหม?
มี แถมคนที่ว่ายังตั้งให้การโทรออกแต่ละครั้งคือการโทรหาเขา แทนที่จะโทรไปหาปิยฉัตรเหมือนอย่างเก่า เขาถือวิสาสะยุ่งกับโทรศัพท์ของเธอนานแล้ว ซึ่งเธอก็คร้านจะห้ามปราม เพราะรู้ว่าถึงจะห้ามให้ตายหากมหรรณพไม่อยากทำ เขาก็จะไม่ทำ คนสุดโต่งแบบนั้นไปกำหนดกะเกณฑ์อะไรมากไม่ได้หรอก
แล้วการรอคอยของเธอก็เป็นผล เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นติดๆ กันสามครั้ง ตามมาด้วยเสียงเปิดมันให้อ้าออก
“ดีๆ นะนาย ถึงห้องแล้ว”
คนที่พยุงร่างใหญ่ยักษ์และหนักอึ้งของเจ้านายข้ามธรณีประตูเอ่ยบอก ก่อนจะกัดฟันเอาตัวเจ้านายมาวางลงบนเตียงได้ในในสภาพเหงื่อตก หอบฮัก
