มหรรณพรู้สึกตัวราวตีสาม ด้วยอาการปวดหน่วงที่แผล รู้ดีที่คีแรนบอกเมียเขาว่าอาการไม่น่าเป็นห่วงอะไร มันโกหกทั้งเพ ไอ้เวรนั่นตอแหลชัดๆ เพราะแผลที่ว่าลึกเอาการอยู่เหมือนกัน ไม่งั้นมันคงไม่ให้ลูกน้องเขามากระซิบกระซาบในภายหลังว่าจะส่งนางพยาบาลสวยๆ มาล้างแผลให้ทุกวัน
แต่ให้ตาย! เขาไม่ต้องการผู้หญิงหน้าไหนหรอก
เขาต้องการแค่เมียตัวเอง
แค่ปานระพีคนเดียวเท่านั้น
คนตื่นมาในเวลากลางดึกแล้วไม่เห็นเมีย ควานมือไปข้างๆ ตัวก็ไม่เจอ จนเกิดอารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่าน ก่อนจะรีบตบมือลงที่สวิตช์ไฟตรงหัวเตียงด้วยกิริยาเกือบจะลนลาน
ตาคมกวาดมองไปทั่วห้องด้วยอาการร้อนรน กระทั่งวกกลับมาสะดุดตรงเจ้าก้อนกลมๆ สีขาวๆ ที่อยู่ข้างเตียง นั่นแหละอารมณ์กรุ่นๆ ถึงได้สงบลงอย่างชะงัด
มหรรณพพยุงร่างโทรมๆ ของตัวเองลงจากเตียง แล้วไปทรุดกายลงนั่งข้างคนที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนฟูกผืนเล็ก จากนั้นก็จ้องหน้าเมียไม่กะพริบตา จ้องอยู่อ
