ตอนที่ 3 ปลุกให้ตื่น NC+
1076 คำ
"อ้า เจ็บ อ้าาา แรงไปอ้า" หญิงสาวร้องโอดครวญ เมื่อแรงที่เขากระหน่ำแทงเข้ามานั้นทำให้เธอรู้สึกทั้งเสียวทั้งจุก และเจ็บไปพร้อมๆกัน
"อ้า…โทษทีค่ะคนดี ทนอีกนิดนะคนดี…อ้า "เขาเอ่ยปากขอโทษหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ก่อนจะโน้มตัวลงไปจุมพิตที่หน้าผากชื้นเหงื่ออย่างแผ่วเบา เพื่อเป็นการปลอบประโลมแก่หญิงสาว เพราะในตอนนี้เขาหยุดยั้งตัวเองไม่ได้แล้ว เมื่อความปรารถนาที่มีอย่างมากล้นของเขานั้นอยากที่จะควบคุม
"อ้า อืม"เสียงครางหอบหายใจดังระงมขึ้น เมื่อคนตัวโตยังคงส่งตัวตนความแข็งขื่น กระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน คนตัวเล็กใต้ร่างโยกตัวขึ้นลงตามแรงส่งของคนตัวโตที่ยังไม่มีท่าว่าจะหยุดลงเลยสักนิด หญิงสาวทนรับแรงกระแทกทนทรมานกับความเสียวซ่านวาบหวามแทบไม่ไหว เธอเสียวซาบซ่านจนร่างกายสั่นสะท้าน ความสุขสมใกล้เข้ามาเยือนเรื่อยๆ อีกไม่นานเกินรอเธอคงจะได้ยื่นมือไปแตะขอบสวรรค์ได้อีกเป็นหนที่สองในวันนี้
"อ๊ะ อ้าเอลลี่ไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ"ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว ร่างบอบบางขอหญิงสาวสั่นสะท้านก่อนจะกระตุกเกร็ง ช่องทางสีหวานขมิบเข้าหากันถี่ยิบ แรงพที่อยู่ภายในตอดรัดคามแข็งขืนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าออกอย่างหนักหน่วงแน่นขึ้น ธารน้ำหวานสีใสไหลหยาดเยิ้มออกมาอย่างมากมายชโลมไปทั่วแกนกายที่กำลังเคลื่อนตัวเข้าออกจนมันวาว
"อีกแป๊บ อ้า" ชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับพรมจูบไปทั่วใบหน้างาม เธอสามารถเอื้อมมือไปแตะขอบฟ้าได้อย่างสุขสม แต่เขายังคงไม่ถึงฝังฝั่น สะโพกหนายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างต่อเนื่อง จังหวะแรงกระแทกกระทั้นเข้าออกรัวเร็วมากยิ่งขึ้น เขาเร่งจังหวะดเพื่อที่จะสามารถติดตามหญิงสาวไปได้ติดๆ
"อ้า…ซี๊ด" ชายหนุ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างรุนแรง สองสามทีก็สามารถปลดปล่อยความใคร่และแรงปรารถนาออกมาได้สำเร็จ น้ำรักสีข่าวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปภายในช่องทางรักสีหวานของหญิงสาวอย่างท้วมท้น เมื่อมั่นใจว่าธารน้ำกำเนิดชีวิตของตนนั้นถูกปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวได้ครบทุกหยาดหยดแล้วจึงถอดถอนแท่งนื้อลำใหญ่ของตนออกมาจากร่องน้ำฉ่ำชื้นของหญิงสาวทันที
"หนูเคยบอกว่าอย่าปล่อยเข้ามาในตัวหนูไงคะ? " หญิงสาวเมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่ถูกฉีดพ่นเข้าไปด้านใน ก็รีบเอ็ดชายหนุ่มเสียงดุทันที พร้อมกับมองค้อนเขาไปแรงๆทีหนึ่ง
"ทำไมล่ะ เอลลี่ไม่อยากท้องกับพี่หรอ" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยสีหน้าเศร้าสลด เขาอยากให้หญิงสาวตรงหน้านั้นตัวกลมปุ๊กเพราะอุ้มท้องลูกเขาแทบแย่
"หนูยังไม่พร้อม ยังเรียนไม่จบเลยนี่คะ"
"เอาเถอะ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าหนูยังไม่พร้อม พี่ก็จะไม่บังคับ นอนเถอะ! " ชายหนุ่มทอดถอนใจออกมาแล้วพูดบอกหญิงสาว พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนข้างๆ วงแขนแกร่งยื่นออกไปดึงร่างเล็กให้เข้ามาอยู่นอ้อมกอด หญิงสาวถูกคนตัวโตดึงเข้าไปกอด เธอก็ซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งของเขาทันที ก่อนจะหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วเข้าสู่ห้วงนิททราอีกครั้ง ทั้งที่เธอเองก็พึ่งตื่นนอนแล้วแท้ๆ แต่เพราะเหนื่อยล้าจากการเสร็จสุขสมอารมณ์หมายไปถึงสองหน ความง่วงงุนจึงเข้ามาเล่นงานเธออีกครั้ง
แสงแดสาดส่องผ่านรูหน้าต่างทะลุผ้าม้านเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยม ตกกระทบร่างกายเปลือยเปล่าสองร่างที่นอนกอดกันใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงขนาดใหญ่
ร่างใหญ่ตื่นขึ้นมาพร้อมกับก้มมองร่างบางที่อยู่ใต้อ้อมกอดของเขา มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างพึงพอใจ นัยน์ตาคมจดจ้องใบหน้างามที่ตอนนี้กำลังหลับตาพริ้ม จมอยู่กับห้วงนิทรา เมื่อยิ่งมองก็ยิ่งเย้ายวนใจ เขาหลงใหลในตัวเธอจนแทบบ้าคลั่ง
~ฟอด~
ชายหนุ่มโน้มกายก้มหน้าลงไปฟัดแก้มอันนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กที่กำลงหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราอย่างหมั่นเขี้ยว เขาอยากปลุกเธอให้ขึ้นมากอดรัดฟัดเหวี่ยงด้วยความร้อนเร้ากับเขาอีกครั่ง แต่เพราะเข้าใจว่าเมื่อคืเขาหนักหน่วงไปมากแล้ว จึงไปแต่ทอดถอนใจแล้วปลุกเธอให้ตื่น ขึ้นมา เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว แต่เหมื่อนว่าทุกอย่างกลับไร้วี่แววการตอบสนองของคนตัวเล็กที่กำลังหลับใหลอยู่
~ฟอด~
“อื้อ” ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปหอมแก้มของหญิงสาวอย่างหนักๆอีกครั้ง เขาคลอเคลียกับร่างเล็กจนเธอต้องงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด
“ตื่นได้แล้วค่ะ” ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มละมุม ปลานิ้วมือเกลี่ยไปมาตรงพวงแก้มนิ้มของคนที่กำลังหลับตาพริ้ม
“เอลลี่ขอนอนต่ออีกแป๊บนะค่ะ” หญิงสาวพูดออกมาเสียงแผ่วโดยที่ตาทั้งสองข้างยังปิดสนิท การนอนคือสิ่งที่เธอต้องการอย่างยิ่งในตอนนี้
“มันสายแล้วนะคะ ไหนหนูบอกพี่ว่าวันนี้ต้องไปมหาลัยไงคะ”
“ขอนอนนะค่ะ หนูง่วง” การนอนเป็นสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้ เธอไม่สนแล้วว่าเมื่อวานเธอจะบอกเขาว่าอย่างไร หรือเธอต้องไปมหาลัยไหมเพราะในตอนนี้เธอต้องการนอน
“ไม่ตื่นใช่ไหม? ได้” ชายหนุ่มแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา ก่อนจะผละตัวลุกออกไปนั่งตรงปลายเท้าของหญิงสาว มือหนาจับขาทั้งสองข้างของเฮแยกออกจากกันกว้างทันที เผยให้เห็นดอกไม้งามสีหวานที่ผลิบานแดงระเรื่อจากกิจกรรมรักอันเร้าร้อนเมื่อวาน
“อ๊ะ.. จะทำอะไรคะ?” หญิงสาวเบิกตาโพลงขึ้นด้วยความตกใจ อาการง่วงงุนที่มีหายไปทันควัน
- ผู้เขียน
