“อาชวินอยู่ก่อนนะคะ” เสียงใสของเธอพูดผ่านไมโครโฟน เขาขมวดคิ้วทันที ไม่มีเรื่องอะไรระหว่างเขากับปาริฉัตรต้องพูดคุยกันอีก
เสียงซุบซิบยังมีให้ได้ยินก่อนที่นักศึกษาทั้งหมดจะออกจากห้อง เหลือเพียงอาชวินและปาริฉัตร
เขาเดินลงมาจากที่นั่งแนวสโลปหลังห้อง จนกระทั่งมาหยุดยืนที่หน้าโต๊ะของอาจารย์ที่ปรึกษา
“มีอะไรครับอาจารย์”
“สบายดีไหม” คำถามของเธอไม่เกินจากความคิดเขา
“สบายดีครับ”
“เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันหน่อยไหม”
“ผมมีนัดแล้วครับ” อาชวินตอบเสียงเรียบ ถ้าไม่ใช่เพราะเมียขอไว้ว่าไม่อยากเปิดเผยเรื่องการคบหากัน เขาคงจะบอกออกไปตรง ๆ ว่า ‘นัดเมียไว้’ แต่ก็นั่นแหละ เพราะเมียรักขอไว้ เขาเลยไม่อยากขัดใจ
“ยังโกรธกันอยู่เหรอ” เสียงหวานถามขึ้นอย่างระมัดระวัง น้ำเสียงของเธอไม่มั่นคงนัก เขาโตขึ้น โตขึ้นมากทีเดียว จากเด็กหนุ่มวัยใสในวันนั้น วันนี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
นานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่เจอเข
