‘อืม พี่ให้คนเตรียมเสื้อผ้ามาให้เราแล้ว ลองดูว่าชอบไหม ตัวไหนไม่ชอบก็ไม่ต้องใส่นะ’ พี่อาร์ตมองฉันอย่างใช้ความคิด ก่อนจะวางซองสีขาวลงบนโต๊ะแล้วใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางดันเจ้าซองจดหมายให้อยู่ตรงหน้าฉัน
‘คะ?’
‘จดหมายของพี่พี เขาให้พี่ไว้เมื่อหลายเดือนก่อน บอกแค่ว่าให้เปิดอ่านตอนที่พี่เขาไม่อยู่แล้ว พี่ไม่เคยคิดว่าจะมีวันได้เปิดมันจริง ๆ’
อาร์ต
ถ้ามึงทำตามที่พี่บอก มึงจะได้อ่านจดหมายฉบับนี้ตอนที่กูไม่อยู่แล้ว มีเรื่องเดียวที่กูอยากขอความช่วยเหลือ ช่วยดูแลอัยย์ต่อจากกูให้หน่อย แค่นั้นที่อยากขอจากมึง
รักมึง
พีรพล
ฉันอ่านจดหมายแล้วถึงกับน้ำตาคลอ ไม่ว่าจะเวลาไหนพี่พีไม่เคยคิดถึงตัวเองเลยสักครั้ง พี่คิดถึงฉันตลอด
‘พี่เต็มใจดูแลอัยย์ ไม่ต้องคิดมากนะ ตั้งใจเรียนก็พอ’
บทที่ 23 ไม่รามือ
“อาจารย์บังอรให้มึงไปพบที่ห้อง” ธรรนธ์เดินมากับอาชวินที่ยังนั่งทำงานของกลุ่ม อาจารย์บังอรคืออาจารย์ที่ป
