เช้าวันถัดมา
สิงหราชเดินลงมาชั้นล่างในช่วงเวลาเกือบแปดโมงเช้า ทุกคนในบ้านต่างรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เพราะปกติชายหนุ่มมักจะออกไปที่ไร่ตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น
"สิงห์ เมื่อคืนดื่มจนเมาถึงขั้นออกไปที่ไร่ไม่ได้เลยเหรอวันนี้" แม่นายศรีจิตราเอ่ยถามบุตรชาย ระหว่างที่นางกำลังเดินมานั่งลงเก้าอี้ประจำเพื่อรับประทานมื้อเช้า พลันกวาดสายตามองหาปุณยวีร์แต่กลับไม่เห็นว่าลูกสะใภ้อยู่บริเวณนี้
"เปล่าหรอกครับคุณแม่ ก็แค่อยากจะพักสักวัน ทานมื้อเช้ากันเถอะครับ" เขาพูดแล้วจึงเดินมานั่งลงประจำที่ของตนเอง รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่บ้างเล็กน้อยหลังจากเมื่อคืนใช้ร่างกายไปค่อนข้างมาก
"แล้วหนูวีล่ะ ทำไมถึงไม่ลงมาทานมื้อเช้าด้วยกัน อย่าบอกนะว่าเมื่อวานทำงานตากแดดจนวันนี้น้องไม่สบาย?" นางถามด้วยความเป็นห่วง
เพราะการที่ปุณยวีร์ย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วหญิงสาวก็เปรียบเสมือนลูกสาวคนหนึ่ง ไม่ได้เป็นเพียงแค่ลูกสะใภ้เท่านั
