(กูอยากขอร้องให้มึงเลิกเล่นบ้า ๆ นี่ด้วยซ้ำ แต่ต้าหลินก็จำเป็นต้องแต่งงาน)
“งั้นก็ควรขอบคุณที่คนแต่งงานกับเพื่อนมึงคือกูนะชิเอล แล้วแต่งกับกูมันไม่ดีตรงไหน”
(ไม่ดีตรงมึงนี่แหละค่ะ! แล้วก็กวนตีนจังวะก้า อย่าทำให้ต้าหลินรักมึงนะ อย่าทำให้เธอรู้สึกกับมึงเด็ดขาด...กูขอร้อง)
“....” คำขอร้องของชิเอล เป็นอะไรที่เขาก็ตั้งใจจะทำมันตั้งแต่แรก
(ได้ยินที่พูดหรือเปล่า)
“ไปเตือนเพื่อนมึงสิ”
(ไอ้ก้า ไอ้บอสบ้า!)
“ชิเอล”
(ไม่ต้องมาเรียกชื่อกูเลย จะบอกว่าฝากทำงานด้วยล่ะสิ เพราะบอสของเรากำลังไปสร้างเรื่องขึ้นมาใหม่ กูจะฟ้องลาเดล)
“มันรู้แล้ว”
(ถ้าเดลไม่ห้ามก็แสดงว่า เฮ้อ...กูย้ำอย่างเดียว อย่าทำอะไรให้ต้าหลินกลัว)
“ให้ยัยนั่นกลัวตัวเองเถอะ สุดอย่าบอกใครเชียว”
ชิเอลบ่นเขาไม่พักหายใจอยู่หลายนาที จนในที่สุดเรื่องก็ต้องจบลงเพราะแบตโทรศัพท์ของเขาหมด
หูจะแตก
(ต้าหลิน)
ณ ห้องทำงาน เวลา 0
