(ลูก้า)
เวลา 15.30 น.
(เป็นยังไงบ้างก้า) เสียงหวานของคนในสาย ที่ทำเขารับรู้ได้ถึงความเป็นห่วง
“มีแค่ไข้กับเจ็บคอครับ” เสียงทุ้มตอบกลับเป็นสำเนียงอิตาลี สายตาก็ลอบมองไปยังต้าหลินที่กำลังใช้ตะเกียบคีบผักเข้าปาก
เป็นคนเฝ้าไข้ที่กินไม่หยุดจริง ๆ เห็นตัวเล็กแค่นี้ แต่เป็นคนที่กินเก่งเอาเรื่อง แล้วต้าหลินก็ดูไม่ได้จะเป็นห่วงเรื่องหุ่นอย่างที่เขาเคยเข้าใจว่าผู้หญิงหลายคนจะเป็นกังวล เธอสั่งทั้งของคาว สลัดผัก ขนมเค้กและกาแฟ แล้วยังสามารถกินไปพร้อมกันได้อย่างน่าประหลาดใจ
แบบนี้นับว่าเป็นความเก่งอย่างหนึ่งมั้ย?
(สมกับเป็นฝาแฝดสุด ๆ ตอนแม่รู้ว่าลาเดลต้องถึงกับเข้าโรงพยาบาล หน้าของคัสกับก้าวิ่งเข้ามาในหัวเลย) เพราะแม่เลี้ยงเรา 3 คนมากับมือ มีพี่เลี้ยงแต่ก็ไม่เคยห่างลูกแม้แต่วันเดียว แม่ย่อมรู้ดีว่าถ้ามีคนไม่สบาย 1 คนแล้วที่เหลือจะเป็นยังไง
“ดีนะครับแค่เป็นไข้ นึกว่ามันจะตายซะอีก”
(ถ้าหนูมิกุไม่
