มือเล็กกำราวระเบียง เม้มริมฝีปากแน่นเก็บกลั้นเสียงเอาไว้ เพราะทันทีที่โทรศัพท์ถูกแย่งไป ลูก้าก็ดึงนิ้วออกแล้วใช้ส่วนแข็งขืนดันสอดเข้ามาภายใน
เรียวขาทั้งสองสั่นระริกคล้ายไร้เรี่ยวแรง เมื่อแท่งเนื้อสอดใส่เข้ามาจนสุดทาง มันลึกจนสร้างความเสียวซ่านไปทั่วร่าง ลูก้าใช้วิธีทำให้เธอเลิกสนใจดีแลนแล้วกลับมาให้ความสำคัญเขาเพียงคนเดียวได้อย่างง่ายดาย
“เหยียดขาตึง ๆ ไว้แบบนั้นแหละ อ่าส์” เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู
“นะ นี่มันโรงพยาบาลนะ หยุด...” ถึงปากจะบอกให้หยุด แต่ในใจกลับเรียกร้องสัมผัสจากเขา
“ข้างหน้าจะมีใครมาแอบดูได้มั้ย ส่วนคนอื่นฉันสั่งไม่ให้ใครเข้ามารบกวนแล้ว” ลูก้าใช้มือจับคางเล็กให้มองไปยังภาพวิวยามค่ำคืนตรงหน้า
“อื้อ อ่า...” มือที่จับราวระเบียงจิกเกร็ง ใบหน้าสวยฟุบลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เสียงหอบหายใจเหือดหาดเบา ๆ
มือหนาบีบคลึงเต้าสวยเต็มมือ พร้อมกับค่อย ๆ ขยับกายออก เมื่อลูก้าทำทีเหมือนจะถอ
