ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบตัว ไม่มีใครอยู่ตอนนี้เหลือเพียงแค่ลูก้าจริง ๆ หรือว่าหมอนี่แกล้งกวนประสาท เพราะฉันรู้ดีว่าเขาแรงเหลือมากแค่ไหน แต่ถ้าจะบอกว่าเสร็จแล้วเลยมาว่ายน้ำต่อ มันก็เกินไปหน่อยนะ
แต่แล้วสายตาก็เห็นเข้ากับแก้วไวน์ 2 ใบที่วางอยู่...เรื่องจริงสินะ ไม่ใช่การปั่นหัว
“ไม่ต้องมองหาหรอก ฉันจัดการส่งกลับตามที่เธอสั่งแล้วไง” ลูก้าพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองฉันที่ยืนอยู่
“ปากพูดอะไรไว้ลืมแล้วมั้ง ไหนว่าไม่ยุ่งกับใครตั้งแต่ทำงานให้ฉัน”
“ก็มันอยากนี่ แต่สบายใจได้เลยให้ใช้ปากอย่างเดียว” ลูก้าพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี ริมฝีปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์
กวนประสาท!
ผมยาวเปียกน้ำลูบไปกับต้นคอ เขายกแขนขึ้นวางเกยขอบสระ ยิ่งทำให้เห็นมัดกล้ามและเส้นเลือดบริเวณแขนเด่นชัดขึ้นมา ผมด้านหน้าถูกเสยขึ้นให้เห็นสายตาที่มองช้อนขึ้นมาชัดเจน
ฉันยังคงเงียบ สองเท้าก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าเขา แล้วย่อตัวนั่งลง มือเล็ก
