ตึก ตึก ตึก
สองเท้าก้าวเดินเข้าไปยังภายในคฤหาสน์หลังโตของตระกูลมัสชิโม่ น้ำจากเสื้อผ้าหยดไปตามทางเดิน ในขณะที่ลูก้าเดินตามหลังฉันเข้ามา ท่ามกลางสายตาของลูกน้องตัวเอง เพราะเขาถูกบังคับให้ถือรองเท้าที่เปียก ก็ในเมื่อต้นเหตุมาจากตัวเองก็ต้องรับผิดชอบไปซะ
“ห้องนอนนายไปทางไหน”
“จะอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เลยหรือไง” คำถามจากเขา ทำให้ฉันหยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง
“ทำไมล่ะ ก็ฉันเป็นเจ้าสาวของบอสนี่”
“....” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน คงเพราะฉันตั้งใจพูดมันต่อหน้าลูกน้องของเขาเลยเป็นการสร้างความไม่พอใจให้
“อืม...ต้องเรียกว่า ว่าที่นายหญิงของมัสชิโม่ด้วยใช่มั้ย” ในเมื่อเขาตั้งใจปั่นหัวฉันมานาน ต่อจากนี้ก็เป็นตาของฉันบ้าง
“....” ลูก้าเอาแต่เงียบ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้อยากให้คนของตัวเอง รู้จักฉันในฐานะนี้สักเท่าไหร่
“ขึ้นห้องกันเถอะค่ะที่รัก คุยตรงนี้นาน ๆ เดี๋ยวฉันก็พูดอะไรออกมาจนหมดหรอก”
“ห้องนอนเธอคือส
