บทที่ 20 อยากให้มาเชียร์ก็บอก

1499 คำ

“เมียพี่เดินมานู้นแล้ว เฮ้ย! หน้าซีดเหมือนกันเลยว่ะ” ชิเอลเอ่ยแซวเมื่อเห็นฟาติมาเดินมาทางตนและหน้าซีดเหมือนใครบางคนแถวนี้ “เสือก!” ไซรัสด่าด้วยใบหน้านิ่ง “เหรอว่ะ แอบทำไรกันมาว่ะ หน้าถึงได้เหลืองขนาดนี้ โอ๊ย!” โรมเอ่ยแซวและก็โดนขายาวใช้เท้าตวัดถีบเกือบตกเก้าอี้ “หุบปากถ้าไม่อยากนอนหยอดข้าวต้ม” “ดุว่ะ ไอ้สัส” โรมหัวเราะและเอามือแปะกับชิเอลเมื่อทั้งคู่ขยิบตาให้กันเพราะใจตรงกัน “พี่ไซรัสขา~ ฟาติมาขอกลับด้วยค่ะ” เสียงออดอ้อนดังมาแต่ไกล คิ้วเข้มเขากระตุกทันทีเมื่อเห็นเพื่อนและรุ่นน้องกำลังทำปากล้อเลียนเขาอยู่ “ฉันไม่ใช่แท็กซี่” “ฉันไม่ใช่แท็กซี่ แล้วมึงเสือกลุกไปไหนวะ” โรมเอ่ยแซวอีกครั้งเมื่อเห็นเพื่อนปากบอกไม่ใช่แท็กซี่แต่ก็เดินนำหน้าหญิงสาวออกไปอย่างเงียบ ๆ “เราเหลือคนเดียวอีกแล้วให้พี่ส่งอีกไหม” โรมหันมาถามของขวัญที่ยืนทำท่าไม่ถูกว่าจะนั่งหรือจะเดินออกไปดี “กะ ก็ได้ค่ะ รบกวนพี่โรมด้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม