เมื่อเห็นซอร์ไม่ว่าอะไรต่อ แม็กนั่มก็รีบเอามือประสานเข้ากับมือเล็ก ๆ ระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ เอาจริง ๆ ภายในใจของซอร์ไม่ได้เชื่อแม็กนั่ม 100 % หรอก ที่เขาบอกว่าไม่เคยคุยหรือสานสัมพันธ์กันใครจะไปรู้ความจริงเป็นเช่นไร แต่เพราะใจหนึ่งก็อยากให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง ถ้าครั้งนี้มันไม่เป็นอย่างที่หวังก็คงจะหยุดทุกอย่างไว้เพียงเท่านี้
พอแทรกตัวเข้าห้องได้แม็กนั่มก็ไม่รีรอช้อนตัวซอร์เดินตรงมานั่งที่โซฟา ถึงเขาจะเห็นว่าประตูห้องนอนเปิดอยู่ก็ตาม แต่ถ้าจะใจกล้าข้ามขั้นไปเลยก็กลัวว่าคนน้องจะตบหน้าหงายซะก่อน ยิ่งเพิ่งมีคดีความไปเดี๋ยวจะไม่รอดเอา ร่างบางถูกช้อนมานั่งที่ตักศีรษะของแม็กนั่มก็รีบซบอิงกับช่วงไหล่ของซอร์ทันที ลมหายใจร้อนพ่นผ่านผิวขาวที่โผล่พ้นชุดเดรสสายเดี่ยวน่ารัก ๆ ไม่ต้องเปิดมากไปกว่านี้เขาเองก็สามารถจินตนาการได้ไม่ยาก
"มองอะไร...ทะลึ่ง"
"หลับตาอยู่ครับใครจะกล้ามอง"
ปากก็รีบปฏิเสธจนลิ้นแ
