Ep 3 จะ-เอา
1135 คำ
ปั้นตังค์เดินออกจากกลุ่มเพื่อนมาเข้าห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลและมีไฟส่องสว่างถึง เพราะคนอื่นกำลังติดเล่นเกมรอบกองไฟอยู่ เธอทนรอไม่ไหวเลยตัดสินใจเปิดไฟฉายจากมือถือส่องพื้นทางเดินแล้วตัดสินใจเดินไปคนเดียว ด้วยความกลัวก็รีบจ้ำเข้าห้องน้ำโดยไม่ได้สังเกตว่ามีเสียงฝีเท้าเดินตามหลังมาติด ๆ ด้านแก๊งอสูรที่หูตาไวอยู่แล้วแต่ตอนนี้มาเป็นพี่เลี้ยงรุ่นน้องออกค่ายก็ยิ่งสายตาดีกว่าเดิม แถมรู้ว่าเพื่อนมีกลิ่นไม่ค่อยดีก็ยิ่งช่วยกันจับตามอง ภาพที่เพื่อนตัวเองเดินตามสาวรุ่นน้องไปติด ๆ ไม่ได้รอดพ้นสายตาใครสักคนในแก๊งรวมทั้งแม็กนั่มที่กำลังสนใจเรื่องอื่นมากกว่าก็ยังสังเกตเห็น
"ทุกคนครับเดี๋ยวก่อนที่พี่จะปล่อยไปนอนอยากให้ทุกคนนั่งลงและทำสมาธิสัก 10 นาที...หลับตาลงทำใจให้ว่างหายใจเข้าออกช้า ๆ นะครับ"
"มึงกำลังเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับไอ้เบียงนะไอ้สล็อต"
"กูแค่อยากให้เคลียร์กัน 10 นาทีจะทำห่าไรได้นอกจากคุยไอ้อัทธ์"
"ใช้อำนาจไม่ทางมิชอบ"
"ห่วงไอ้แม็กนั่มเถอะไปยืนเฝ้าจนแทบจะขี่คอน้องเขาแล้วไม่ต้องห่วงไอ้เบียงหรอก"
ทั้ง 4 คนแบ่งหน้าที่กันดูแลรุ่นน้องอย่างใกล้ชิดโดยเฉพาะบางคนที่ใกล้ชิดจนแทบจะแนบสนิท ส่วนด้านห้องน้ำที่ปั้นตังค์ทำธุระส่วนตัวเสร็จก็รีบเดินออกมายังไม่ทันได้ก้าวเท้าไปข้างหน้าจนครบ 3 ก้าว ก็ถูกมือดีปิดปากจับรวมตัวเธออุ้มไปอีกทางที่เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ทั้งดิ้นทั้งตะโกนแต่ก็ไม่สำเร็จคนที่จับตัวเธอมาไม่ได้สะทกสะท้านกับแรงอันน้อยนิดของเธอเลย
"เงียบ!!!"
"..."
ร่างของเธอถูกผลักเข้าไปในเต็นท์ที่เธอจำได้ว่าเป็นเต็นท์ของเฮดว๊าก เสียงรูดซิปปิดเต็นท์ทำให้เธอได้สติเลิกมองสำรวจรอบ ๆ แล้วหันกลับมาหาคนที่อุ้มเธอมา ตอนนี้โคมไฟขนาดใหญ่ส่งแสงสว่างจนเห็นคนตัวสูงตรงหน้าได้อย่างชัดเจน เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังอึกของเธอทำเอาคนตรงหน้าถึงกับยกยิ้มมุมปาก
"ฉันควรจะทำยังไงกับเธอดียัยโรคจิตส่งเรื่องไปที่สภานักศึกษาดีไหม?"
"ตังค์เปล่า...เฮ้ยฉันไม่ได้โรคจิตนะรุ่นพี่อย่ามาพูดพล่อย ๆ"
"เธอว่าฉันปากพล่อย?"
"ไม่ใช่ ๆ... แค่จะพยายามอธิบาย"
"ว่า"
"ก็ไม่ได้ตั้งใจตังค์...เฮ้ยฉันแค่จะบอกว่าเดินไปผิดทางแล้วที่ยืนนิ่งเพราะตกใจไม่ได้ตั้งใจจะไปดูอันนั้นสักหน่อย"
"อันนั้น?"
"โอ๊ย...เอาเป็นว่าฉันขอโทษรุ่นพี่แล้วกัน"
"แค่คำขอโทษมันจะไปพออะไร...หืม"
"แล้วรุ่นพี่จะเอาอะไรเล่าเห็นแวบ ๆ ไม่สึกหรอสักหน่อยทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้"
"สรุปเธอเห็นอันนั้น?"
"...."
สาวน้อยหน้ามึนที่ยืนส่งเสียงเถียงจนสีข้างถลอกไม่รู้จะบอกผู้เสียหายยังไงว่า เธอเห็นแวบเดียวจริง ๆ ก่อนที่เขาจะดึงผ้าขนหนูมาพันเอวจนมิดเหลือไว้แต่ช่วง V-cuts ที่เห็นตอนเขาถือตะเกียงเดินผ่าน แต่ที่เห็นและจำได้มากที่สุดก็คือแผ่นหลังที่มีรอยสักใหญ่จนเห็นได้ชัดแม้แสงไฟจะไม่สว่างแบบตอนนี้ก็ตาม
"ยังไงฉันก็จะต้องออกจดหมายเตือนเรื่องของเธอและขอดูพฤติกรรมว่าเธอจะกลับมาทำแบบเดิมซ้ำไหม"
"ห๊ะ...มันไม่เกินไปหน่อยหรอ"
"ตรงไหน?"
"ทุกตรงนั้นละ"
"แล้ว?"
"ไม่แล้วไงก็ขอโทษแล้วรุ่นพี่จะเอายังไงอีก"
"เอายังไง?....นี่เธอถามฉันว่า-เอา-ยัง-ไง-?"
เฮดว๊ากตัวเปิดยังคงนั่งยืนขายาว ๆ อยู่ที่เก้าอี้สนามตัวเล็กตรงมุมเต็นท์ ส่วนผู้ต้องหาก็ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งเถียงทั้งโมโหโดยไม่รู้ว่าไอ้คำบางคำผู้หญิงไม่ควรพูดกับผู้ชายเพราะมันกำกวม เธอยอมรับว่านาทีแรกที่หันมาเห็นหน้าเขาเต็ม ๆ ก็ทำหัวใจดวงน้อย ๆ เต้นไปมาไม่เป็นจังหวะ เธอนึกชื่อเขาออกหลังจากยืนคิดอยู่สักพัก แต่ทุกอย่างก็พันหายไปเพราะเขาคือเฮดว๊ากสายโหด กิตติศัพท์คือพร้อมเปิดไม่สนลูกใครไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายเขาสอยหมดฟงแฟนก็ไม่เคยมี ผู้หญิงคนไหนเข้าไปใกล้มีเอาตีนสะกิดให้ออกห่าง ทำเหมือนผู้หญิงเป็นตัวเชื้อโรคซะอย่างนั้น
"ใช่"
"แล้วเธอล่ะจะ-เอา-ยัง-ไง?"
"โอ๊ะ...จะไปรู้ไหมก็รุ่นพี่เป็นคนลากฉันมาคุยเองฉันก็ขอโทษแล้วด้วย"
"ตอนนี้ฉันจะคาดโทษเธอไว้ต่อไปฉันเรียกเธอก็ต้องมาทันที...ห้ามหนี"
เสียงเพื่อนของเขากำลังเดินตรงมาที่เต็นท์ เขาเลยต้องเลิกแกล้งแหย่คนตัวเล็กหน้ามึนและยอมปล่อยให้เธอกลับออกไป เธอเดินกระทืบเท้าออกไปจากเต็นท์อสูร ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองคนที่นั่งอยู่และก็ไม่มองรุ่นพี่ทั้ง 4 ที่หยุดยืนรอให้เธอเดินผ่านหน้าไป
"ถ้าว่างมากก็ไปทำงานอย่าเอาเวลามาแกล้งน้อง"
"น้อง?"
"ก็น้องคนเมื่อกี๊ไงชื่ออะไรน๊า...ปั้นตังค์ ใช่ ๆ ชื่อน่ารักไม่ซ้ำใครดี"
"ไอ้สล็อตเธอเป็นรุ่นน้องไม่ใช่น้องมึง"
"ต่างกันตรงไหนวะ?"
"ไม่ได้สนิทอย่าเสือกไปเรียกใครว่าน้อง"
"โมโหทำไม?"
จากกระทืบเท้าเปลี่ยนเป็นเดินกึ่งวิ่งถึงเธอจะเตี้ยและขาอาจจะสั้นไปสักหน่อยแต่เรื่องวิ่งเธอก็ไวพอตัว มีดีกรีเป็นนักกีฬาวิ่งประจำโรงเรียนเคยลงแข่งระดับเขตมาแล้ว
"มึงหายไปไหนมาพวกกูหามึงตั้งนาน"
"ห้องน้ำ"
"นานมากนึกว่าตกส้วมตาย"
"ตีปากเท่าน้ำหนักตัวมึงเลยอีวิน"
"กรี้ด....วีว่าเว้ยอีเตี้ย"
เพราะปั้นตังค์ตัวเล็กเลยนอนคู่กับวีว่าที่ตัวใหญ่ ส่วนซอ ชาม มาดาก็นอนด้วยกันสามคน มันก็ไม่ได้มีอะไรแปลกสำหรับพวกเธอที่โตมาด้วยกัน แต่ทำให้คนที่ยืนมองอยู่ขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ ถึงทุกคนจะมองเห็นวีว่าเป็นผู้หญิงแต่สำหรับเขาที่เห็นยัยคนตัวเตี้ยปากดีมุดเข้าไปนอนกับวีว่าเขาก็รู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่
- ผู้เขียน
