วิคเตอร์ตื่นขึ้นมาตอนเช้าและขยับตัวเบา ๆ เพราะกลัวว่าคนข้าง ๆ จะตื่น
ถึงมันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดแต่ชายหนุ่มก็ยอมรับกับตัวเองส่วนหนึ่งว่าทุกครั้งที่อยู่กับอิงธารเขาแทบไม่อาจละสายตาจากคุณครูสาวแสนสวยและหวานหอมเหมือนดอกไม้ป่ากลีบงามได้เลย
เขาเอียงหน้ามองหญิงสาวที่นอนขดตัวใต้ผ้านวมผืนใหญ่ซึ่งหล่อนคลุมตัวเองไว้ถึงคอ เห็นแต่ใบหน้าสวยจัดและแพขนตางอนงามกระพริบถี่ ๆ เป็นบางจังหวะทั้งที่หล่อนหลับสนิท
วิคเตอร์เผลอยิ้มออกมาทั้งที่ก่อนจะพาหล่อนมาที่นี่เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนแทบจะฆ่าหล่อนให้ตายคามือได้เลยนั่นทีเดียว แต่ทุกครั้งที่อยู่ใกล้คุณครูสาวเขากลับอดใจไม่ไหวสักที
หล่อนเหมือนขนมหวานที่เขาติดใจในรสชาติจนอดไม่ได้ที่จะต้องกินทุกครั้งที่เห็น ร่างหนาใหญ่ขยับตัวอย่างระมัดระวังลงจากเตียงขณะได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของร่างแน่งน้อยที่ยังหลับใหลไม่รู้สึกตัว
เขายังจ้องมองอิงธารอยู่อย่างนั้นกับความค
