วิคเตอร์ชักหัวเสียเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีร้อนใจ อิงธารไม่ปิดบังความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้เลยว่าเธอหวาดระแวงและเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นจนควบคุมอารมณ์แทบไม่ได้อยู่แล้ว มือเรียวที่กุมโทรศัพท์สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัดและภาพนั้นรบกวนจิตใจชายหนุ่มไม่น้อยเช่นกัน
“เอ็มมี่...นี่คุณเป็นอะไร ลืมไปแล้วหรือว่าคุณอยู่ในฐานะอะไรเวลาอยู่ที่นี่”
“ไม่ลืมค่ะ ว่าคุณพาฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะไว้เป็นตัวประกัน เอาไว้เค้นความจริงเรื่องพี่สาวของฉัน”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่มีสิทธิ์มาคาดคั้นอะไรจากผมทั้งสิ้น”
“แม้แต่จะตั้งคำถามอย่างนั้นเหรอคะ?”
อิงธารผุดลุกตามร่างสูงใหญ่ที่แสดงความฉุนเฉียวด้วยการลุกขึ้นและกำลังจะเดินกลับเข้าไปในห้องแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย วิคเตอร์ชะงักและหันกลับมาเมื่อร่างเล็กเข้าไปรั้งแขนแกร่งไว้ นัยน์ตาของเขาวาวโรจน์เป็นประกายขุ่นคลั่กอีกครั้ง นี่มันเรื่องบ้าอะไรทั้งที่เมื่อคืนเขากับหล่อนยังมีความสุขและ
