อิงธารเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้องบอกเวลาจวนหนึ่งทุ่มหลังกลับจากโรงเรียนพร้อมวิคเตอร์หล่อนก็หนีหน้าเขาเข้ามาอยู่ในห้องไม่ยอมออกไปอีก
แต่เมื่อเวลาผ่านมาเกือบสามชั่วโมงหลังอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้วหญิงสาวกลับรู้สึกถึงสิ่งผิดสังเกต นั่นคือวิคเตอร์ไม่ตามหล่อนเข้ามาและไม่ได้ยินเสียงเอื้อมรักษ์เรียกหล่อนไปกินข้าวดังปกติ ร่างบอบบางนั่งบนเตียงและชั่งใจอยู่นานเกือบสิบนาทีก่อนตัดสินใจลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมและเปิดประตูห้องออกไปข้างนอก จริง ๆ แล้วหล่อนไม่อยากออกมาเผชิญหน้ากับวิคเตอร์ ดูเหมือนซาตานใจหินอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ และบทจะร้ายเขาก็ร้ายกาจจนหล่อนแทบไม่อยากมองหน้าเขา แต่ใจหนึ่งกลับเป็นห่วงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าเขาอยู่ส่วนไหนของบ้านที่แสนเงียบเชียบและไม่รู้ว่าเขากินข้าวหรือยัง ร่างเล็กสืบเท้าเข้าไปในครัวและเรียก
“แม่...แม่คะ”
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา นั่นยิ่งทำให้หล่อนประหลาดใจเพราะปกติเอื้อมรักษ์
