“โอ้วส์...ซี๊ด...”
เด็กหนุ่มร้องดัง พลางสะดุ้งกายกำยำเป็นจังหวะ ๆ จนตัวขดตัวงอ กระทั่งความพลุ่งพล่านในกายเริ่มสงบลง
เขาก็ล้มตัวลงไปนอนพักและกกกอดกับแม่แฟนอย่างเหนื่อยอ่อน
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง คนทั้งสองก็พากัน ขึ้นไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย และแต่งตัวกันจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่กลับลงมาที่ชั้นล้างของบ้าน
“คุณแม่ครับ...ผมมีเรื่องจะบอกหนะ”
ชิณทัตเดินมาใกล้แล้วจับมือของพัชชาขึ้นมากุมไว้
“อะไรเหรอ?”
“ผมกับพริม เราสองคนยังไม่เคยมีอะไรกัน”
“จริงเหรอชิณ!?!”
พัชชาถามด้วยอาการตกใจและแปลกใจระคนกัน
“ครับ...ตอนนี้ ผมรู้แล้ว ว่าพริมเขาดีเกินไป สำหรับผม...ผมจะเลิกกับเขาครับ”
เด็กหนุ่มบอกกับเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
“อืม...มันก็จริง ชิณกับแม่ไม่คู่ควรกับพริมเลย พริมเขาต้องเสียใจแน่น ๆ”
“ไม่หรอกครับ ให้เขาเสียใจที่เลิกกัน ดีกว่าเสียใจเพราะรู้เรื่องนี้...แต่ถ้าผมเลิกกับพริม คุณแม่คงไม่เลิกกับผมนะครับ
