“สวัสดีค่ะ… เรียกเจ๊แอนน์ก็ได้จ้ะหนู โน่นแน่ะช่างแต่งหน้ามาพอดี… งั้นมาแต่งหน้าเลยนะจ๊ะ”
แอนนี่กล่าวกับอัยยา ทว่าสายตาเหลือบไปเห็นภูผาที่เดินตามมาห่างๆ
“คุณพ่อมาส่งหรือจ๊ะ… ว้าว คุณพ่อหนูหล่อมากค่ะ”
แอนนี่พึมพำชม ด้วยความหล่อเหลาและหุ่นสูงสมาร์ทกำยำล่ำสันไปด้วยมัดกล้ามของภูผา ทำเอาแอนนี่ตะลึงมอง
“สวัสดีค่ะคุณพ่อ… ”
แอนนี่ยกมือไหว้ภูผาที่เดินเข้ามาใกล้ อัยยาอ้าปากค้าง… กำลังจะบอกว่าไม่ใช่คุณพ่อ แต่ไม่ทันแล้ว
“สวัสดีครับ… ”
ภูผายกมือรับไหว้ ส่งยิ้มเขินๆ ให้กับแอนนี่ รู้สึกเจ็บจี๊ดในใจที่มีคนเข้าใจผิดคิดว่าตนเป็น ‘พ่อ’ ของอัยยา รีบเดินมานั่งรอในร้านกาแฟเล็กๆ ตั้งอยู่บริเวณด้านหน้าฟาร์มกล้วยไม้
ภูผานั่งรออยู่ครู่ใหญ่ๆ ก่อนจะแอบเดินด้อมๆ มองๆ มายังทีมช่างภาพที่กำลังถ่ายแบบกันอยู่กลางสวนกล้วยไม้
ภูผาแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพดอกกล้วยไม้ แต่ก็อยู่ใกล้พอจะเห็นการทำงา
