สั่งลูกน้องคนสนิทไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าได้ตัวพวกมันมาให้เอามาไว้ที่โกดังร้างนอกเมือง ซึ่งเขาซื้อต่อจากเจ้าของเก่าที่เคยทำกิจการค้าไม้อีกทีเพื่อไว้จัดการเรื่องแบบนี้โดยเฉพาะ
"ปลุกพวกมัน" ชาร์ลออกสั่ง
"ครับนาย...เฮ้ยตื่น!" ใช้ปลายเท้าสะกิดแรงๆ สองสามทีก็รู้สึกตัวตื่น จากนั้นลูกน้องชาร์ลก็ดึงเทปที่ปิดปากออก สภาพทั้งคู่สะบักสะบอมพอสมควร ทั้งมือและเท้าถูกมัดแน่น
"พวกมึงจับตัวพวกกูมาทำไม!"
"เท่าที่กูจำได้พวกกูไม่เคยมีเรื่องบาดหมางพวกมึง" อีกคนเอ่ย พยายามเพ่งมองยังไงๆ พวกเขาก็ไม่มีทางรู้จักผู้ชายตรงหน้าที่มีกลิ่นอายความน่ากลัวได้
"ถอดกางเกงพวกมันออก" เอ่ยเสียงเรียบ พลางหยิบบุหรี่เข้าปากแล้วจุดไฟแช็ค อัดนิโคลตินเต็มปอด ก่อนค่อยๆ พ่นควันสีเทาลอยในอากาศอย่างใจเย็น
"ครับ"
แคว่ก! แคว่ก!
"เฮ้ย! มึงจะทำอะไร" ถามหน้าตื่น
"ทำแบบเดียวกับที่มึงเคยทำกับเมียกูไง...เรียกพวกมันเข้ามาได้แล้ว" แค่
