ชาร์ลยังคงไม่พูดอะไร แต่ก็ยอมคืนโทรศัพท์ให้คนตัวเล็ก
"ก็แค่นี้ ไม่รู้จะให้ถ่อขึ้นมาทำไม" เธอบ่นอุบ รีบหยิบโทรศัพท์จากมือหนา สองขาก้าวเร็วๆ ไปยังประตู อยากจะรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ก่อนที่อีกฝ่ายจะเป็นบ้าขึ้นมาอีก เข้ามาในลิฟต์ก็รีบกดชั้นที่จะลงไป ระหว่างที่ประตูลิฟต์ค่อยๆ ปิดเข้าหากัน ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
"ฟู่ววว"
แต่เฟลิเซียก็แทบต้องหยุดหายใจ เมื่อแค่เสี้ยววินาทีที่ประตูจะบรรจบสนิท มือหนาของใครบางคนก็ยื่นมากั้นไม่ให้ประตูลิฟต์ปิดลง
"พี่ชาร์ล! อะไรของพี่อีกเนี่ย!!"
"คำตอบห่าเหวอะไรนั่นพี่อาจจะยังไม่มีให้ แต่พี่ปล่อยเธอไปไม่ได้จริงๆ"
"หมาหวงก้าง!!" เธอตะคอกด่า
"เออ ยอมรับ" เขาตอบหน้าตาย พลางเอื้อมมือมากระชากแขนเธอออกจากลิฟต์ กลับมาที่ห้องเขา ทำในสิ่งที่ไม่คิดว่าเขาจะทำนั่นก็คือการลากเธอขึ้นเตียง พยายามขัดขืนแล้วแต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว พริบตาเดียวก็นอนอยู่ใต้ร่างเขาแล้ว
