“โทรมาทำไม”
เสียงห้วนกรอกลงไป แต่เมื่อคนปลายสายส่งคำถามมา เหนือสมุทรก็อึ้ง
(“ไอ้เหนือ! ขวัญอยู่กับมึงหรือเปล่า”)
“ไม่ได้อยู่ ขวัญไม่ได้กลับบ้าน”
(“แล้วมึงโทร.เช็กหรือเปล่า เมียมึงไม่กลับบ้านน่ะ”)
“ไม่ได้โทร”
(“โธ่โว้ย! ทำไมมึงไม่โทร! เมียมึงกลับบ้านผิดเวลา มึงไม่นึกห่วงเลยหรือไง”)
“แล้วทำไมกูต้องโทร.ด้วยวะ ต่างคนต่างอยู่”
(“โทร.หาขวัญเดี๋ยวนี้เลยนะ ว่าขวัญอยู่ไหน”)
“ทำไมมึงไม่โทร.เองวะ”
(“กูโทร.แล้ว แต่ขวัญไม่รับสาย”)
“ถ้าไม่รับก็แปลว่าไม่ว่างน่ะสิ”
(“ไอ้เหนือ กูซีเรียสจริงๆ โทร.หาขวัญเดี๋ยวนี้เลย ด่วน!”)
“มึงมีอะไรของมึงเนี่ยไอ้ตะวัน มึงอยากพูดอะไร มึงพูดออกมาเลย”
(“พนักงานที่ห้องไอทีเพิ่งแจ้งกูว่ามีผู้ชายท่าทางแปลกๆ ซุ่มอยู่ในลานจอดรถ เหมือนมันรอใคร และพอขวัญไปที่รถ พวกมันก็ขึ้นรถกระบะ แล้วขับตามรถขวัญไปด้วย กูโทร.หาขวัญ แต่ขวัญไม่ยอมรับสาย กูโทร.เข้าไปที่บ้าน ขวัญ
