พอกอหญ้าลงรถไปเเล้วไปร์เกอร์ก็ขับรถมาที่มหาลัยทันที เพราะวันนี้เขามีเรียนเช้า และเเน่นอนวันนี้เขามาถึงก่อนเพื่อนๆของเขา เขาเลยนั่งเล่นรอที่ตึกบริหาร ห้องรวมที่เทมนอร์ททำไว้ เเล้วเล่นเกมส์รออย่างอารมณ์ดี
“ มึงไปโดนตัวไหนมาถึงได้อารมณ์ดี “
นิกที่เดินเข้ามาพร้อมเทมนอร์และบิ๊กเกอร์ก็ได้พูดขึ้นมา เมื่อเห็นว่าไปเกอร์นั่งยิ้มกับโทรศัพท์อยู่ ทั่งๆที่เสียงของมันคือเกมส์
“ เรื่องของกู ”
ไปร์เกอร์พอได้ยินเพื่อนพูดขึ้นมาแบบนั้นเขาก็สวนไปทันที ทำไมว่ะ เขายิ้มอารมณ์ดีแปลกเหรอ
“ หึ ”
พอนิกกับเทมนอร์ทเดินเข้ามานั่งแล้ว บิ๊กเกอร์ก็เดินมานั่งไม่ไกลจากน้องชายตัวเอง ก็ได้ หัวเราะในลำคอขึ้นมา เพราะเขาคิดว่า ไปร์เกอร์น่าจะเจอคนที่ปราบเสือร้ายอย่างมันได้แล้วแต่ว่า มันจะรู้ตัวเองตอนไหนเท่านั้นเอง บิ๊กเกอร์สังเกตจากเมื่อเช้า ที่น้องชายเขากอดเอวของเด็กสาวเดินเข้าลิฟต์ไป เพราะปกติไปร์เกอร์จะไม่ชอบทำเเบบนี้
