“ ไม่ต้องเกร็ง เดี๋ยวฉันจะบอกพวกมันเอง “
ไทเกอร์ที่เห็นคนข้างๆของเขายังคงมีความเกร็งอยู่ เพราะเธอเอาเเต่นั่งก้มหน้า เขาเลยกระซิบไปที่ข้างๆหูเธอ น้ำหวานเลยหันมามองที่ใบหน้าหล่อของเขา
” ค่ะ “ เธอพูดตอบเขาออกมาเบาๆ
” หิวรึป่าว “ ไทเกอร์ยังคงถามคนตัวเล็กข้างๆเขา เพราะเมื่อเช้า เขาออกจากห้องมาก่อนน้ำหวาน เเละเธอเองก็ลงมาทำงานเลย นี้ก็บ่ายเเล้ว น้ำหวานน่าจะยังไม่ได้ทานอะไรเเน่ๆเขาเลยถามเธอออกไป
” นิดหน่อยคะ เเต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปหาอะไรทานก็ได้ “
น้ำหวานตอบเขาออกไป จริงๆเธอก็รู้สึกหิวขึ้นมาบ้างเเล้วเเหละ เพราะตอนที่เธอพักจริงๆเป็นเวลาที่เธอต้องไปหาอะไรกิน เเต่เธอดันโดนไทเกอร์ให้คนไปตามมาพบเขาสะก่อน เลยทำให้น้ำหวานยังไม่ได้กินอะไร
” หิวก็กิน เดี๋ยวให้โตมรไปหาอะไรมาให้กิน “ ไทเกอร์พูดกับเธอ
” ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูออกไปหาอะไรกินข้างนอกก็ได้ “ น้ำหวานตอบเขาออกไป
” รอนี้เเหละ เดี๋ยวให้คน
