พิษรักรุ่นพี่วิศวะ

หมาเด็ก

กอหญ้าเธอไม่ได้หลับเเต่เพียงเธอไม่อยากเปิดประตูออกมาเพื่อ ต่อล้อต่อเถียงกับคนเเบบไปร์เกอร์ เเละพอเธอไม่ลุกมาเปิด เเล้วปล่อยให้เขาเคาะประตูอยู่พักหนึ่ง เสียงเคาะประตูก็เงียบไป เธอเลยพยายามหลับตานอนลงอีกครั้งเพียงไม่นานก็หลับไปด้วยความเพลีย

เช้าวันต่อมา

กอหญ้าก็ออกมาเรียนแต่เช้า วันนี้เธอเลือกจะออกมาตั้งเเต่ 7 โมงเช้า เพราะเธอไม่อยากจะเจอหน้าไปร์เกอร์ เลยออกมาไวหน่อยดีกว่า

ไปร์เกอร์ที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเเล้ว พอมองเวลาก็เห็นว่า 7 โมงครึ่งเเล้ว เขาเลยรีบลุกออกจากห้องนอนตัวเองมา เพื่อจะมาดักรอกอหญ้า เขานั่งรอเธอที่โซฟาอยู่สักพัก นานหลายนาที เเต่ก็ไม่มีวี่เเววว่าเธอจะออกมา เเละนี้ก็ใกล้จะ 8 โมงเเล้ว

“ ไม่ไปเรียนเหรอวะ ”

ไปร์เกอร์พูดขึ้นมา แล้วมองไปที่หน้าห้องนอนคนตัวเล็กอีกครั้ง จนเขาต้องเดินไปเคาะห้องเธอดู

ก๊อก ก๊อกก๊อก

“ กอหญ้า ”

เขาเรียกชื่อเธอ พอไม่ได้ยินเสียงคนข้างในเขาเลยลองเปิดประตูห้องนอนเธอดู แต่มันกลับไม่ได้ล็อกเลยทำให้เขาเดินเข้ามาในห้องนอนเธอได้ พอมองไปที่เตียงก็เห็นว่า เจ้าของห้องไม่อยู่เเล้วเพราะที่นอนถูกพับเก็บเรียบร้อยแล้ว เหมือนเมื่อวานเป๊ะ

“ ไปเรียนแต่เช้าเลยเหรอวะ ” ไปร์เกอร์เดินออกมาจากห้องของเธอก็พูดขึ้นและเขาก็เดินกลับห้องของตัวเองไปอาบน้ำเพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัย

พอมาถึงมหาลัยก็เหมือนเดิม เขาเดินเข้าไปที่กลุ่มเพื่อนๆด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ จนรอบนี้เทมนอร์ทที่ไม่ค่อยได้อัพเดพเรื่องเพื่อนมากเท่าไหร่ เพราะมัวเเต่ขลุกอยู่กับเมียสาวอย่างยาหยี อดไม่ได้ที่จะต้องถามไปร์เกอร์ขึ้นมา

“ มึงไปโดนใครกัดมา หน้าไม่บอกบุญแต่เช้า ”

เทมนอร์ทถามเพื่อนของเขาออกไป แต่ไปร์เกอร์ก็ไม่ได้ตอบ บิ๊กเกอร์ที่มองอาการแฝดน้องของตัวเองอยู่ก็คิดว่า น่าจะเป็นน้องสาวที่เป็นลูกสาวของเพื่อนเเม่เขา คงขัดใจอะไรน้องชายตัวเอง ไปร์เกอร์ถึงทำหน้าเเบบนี้

“ โดนหมาเด็กกัดมารึไง ”

บิ๊กเกอร์ถามน้องชายตัวเองออกไป แล้วไปร์เกอร์ก็มองแฝดพี่ของตัวเองด้วยหางตา มันนี้เสือกรู้เรื่องของเขาจริงๆ เขาเลยเงียบเเล้วไม่ตอบพวกมัน จนไอนิกพูดขึ้นมาอีกคน

“ หรือว่าสาวสวยคนเมื่อคืนไม่เด็ดพอว่ะ ”

นิกพูดจบ เพื่อนทุกคนก็มองมาที่ไปร์เกอร์ทันที เพราะเมื่อคืนนี้ที่ผับมีแค่เขากับไอนิกนั่งดื่มกันเเค่สองคน ส่วนพี่ชายของเขากับเทมนอร์ทไม่ว่าง สองคนนี้เลยไม่รู้ว่าเขาหิ้วสาวออกมาจากผับ

“ ไม่รู้ ”

ไปร์เกอร์ถอนหายใจแล้วตอบเพื่อนออกไป ไม่รู้พักนี้พวกมันเป็นอะไรกัน ถึงสนใจเรื่องของเขาเสียจริง

“ ทำไมมึงไม่รู้ มึงรีบพาเขาไปต่อขนาดนั้น ”

นิกยังคงถามไปร์เกอร์ต่อ เมื่อคืนนี้เขาตามอารมณ์ไอไปร์เกอร์ไม่ทันอยู่ เพราะสาวสวยคนนั้นมานั่งไม่ถึง 5 นาที มันก็ควงเธอออกไป

“ ก็กูไม่รู้ว่าเด็ดมั้ย เพราะกูเอาไม่เสร็จ ”

ไปร์เกอร์ตัดสินใจพูดออกไป เเม่งไอเพื่อนเเต่ละตัว ช่างเสือกสะจริง ตอบๆให้จบๆไปที พอไปร์เกอร์ตอบมาเเบบนั้น นิกกับเทมนอร์ทก็มองมาที่เขาอย่างไม่เชื่อ เพราะว่า ทุกครั้งที่เขาพาสาวออกไปเขาต้องได้ปลดปล่อย แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำเธอเสร็จจริงๆ แต่เขาไม่สนใจสายตาของเพื่อนทั้งสองคนหรอก เขามองตาขวางใส่พี่ชายตัวเองเเทน เพราะมันกลับหัวเราะเขาเเล้วกระตุกยิ้มมุมปากเเทน เขาไม่รู้ว่า ไอบิ๊กเกอร์มันคิดอะไรอยู่กันเเน่ ช่างพวกมันเถอะ

วันนี้ทั้งวันไปร์เกอร์เรียนไม่รู้เรื่องเลยเพราะในหัวเขาเอาเเต่คิดเเก้เผ็ดกอหญ้า ขนาดเมื่อคืนพาผู้หญิงเข้ามาเอาถึงในห้องเเล้ว เธอก็ยังไม่สนใจเขา ทำไมว่ะ แทนที่เด็กอย่างเธอ โดนเขาเปิดซิงไป น่าจะเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขา เเต่กลับไม่มีเลย กอหญ้ายังคงทำตัวปกติเหมือนเดิม

“ กูกลับละ ”

พออาจารย์ปล่อย ไปร์เกอร์ก็บอกเพื่อนของเขาออกไปทันที แล้วเดินเเยกออกมาเลยไม่รอให้ได้มีใครถามต่อ เขาเดินมาที่รถสปอร์ตคันเทาของเขา แล้วรีบขับกลับมาที่คอนโดทันที วันนี้เขาเลิกเรียน สามโมงเย็น ยังไงวันนี้เขาก็ต้องเจอกอหญ้าเเน่ๆ จะได้คุยกันใหม่สักที

พอถึงคอนโดเเล้วไปร์เกอร์ก็นั่งรอคนตัวเล็กอยู่นานเป็นชั่วโมง แล้วเธอก็เดินเข้าห้องมา เขาเลยมองมาที่หน้าเธอ แต่กอหญ้าก็ยังไม่สนใจเขาเหมือนเดิม เธอเดินเข้าไปในครัวเเทน สงสัยเอาของที่เธอซื้อมาไปเก็บ เพราะเขาเห็นกอหญ้า ถือถุงของกินเข้ามา สักพักเธอก็เดินออกมาจากครัวเเล้วจะเดินเข้าห้องของเธอไป นี้เธอไม่เห็นเขาจริงๆเหรอวะ เธอทำเหมือนเขาเป็นอากาศจนครั้งนี้เขาต้องพูดขึ้นมา

“ คุยกันหน่อยดิ กอหญ้า ” ไปร์เกอร์พูดออกไป และมันได้ผล กอหญ้าหยุดเดินเเล้วหันมาหาเขา

“ มีอะไรคะ ”

กอหญ้าพูดขึ้น เธอเห็นเขาตั้งเเต่เดินเข้ามาเเล้ว เพียงเเต่เธอไม่อยากจะเสียเวลาพูดด้วยเท่านั้นเองเลยทำเป็นไม่เห็นเขาเเทน เมื่อคืนให้เขาเป็นหมาเดือนสิบสอง วันนี้ก็ให้เป็นอากาศไปเเล้วกัน

“ มานั่งคุยกันดีๆ ” ไปร์เกอร์พูดกับกอหญ้าอีกครั้ง เเละเธอก็เดินมานั่งตรงโซฟาตรงข้ามเขา

“ คุณมีอะไรพูดมาเลยคะ ” กอหญ้าพูดขึ้น แล้วมองหน้าไปร์เกอร์

“ เธอควรเรียกฉันใหม่นะ ควรเรียกว่าพี่หรือเฮียก็ได้ เพราะฉันอายุมากกว่าเธอ ”

ไปร์เกอร์ที่ได้ยินกอหญ้าเรียกเขาว่า คุณ มันรู้สึกขัดหูยังไงไม่รู้ เด็กนี้ ทำไมถึงกวนประสาทได้ขนาดนี้

“ ฉันว่าเรียก คุณ น่าจะดีกว่า เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ”

กอหญ้าตอบเขาออกไป ถึงเขาจะมีอายุเยอะกว่าเธอ 3 ปีก็เถอะ ที่กอหญ้ารู้เพราะคุณป้าปารินทร์บอกมา ว่า เขาอยู่มหาลัยปีสามเเล้ว

“ แน่ใจว่าไม่สนิทกับฉัน ” ไปร์เกอร์พูดและมองหน้าเธออีกครั้ง แล้วสายตาเขาก็มองต่ำมาที่ตัวเธอเเทน

“ คะไม่สนิท ” กอหญ้าเลยยืนยันออกไปอีกครั้ง

“ สงสันต้องทบทวนอีกครั้ง ให้ควxฉันเข้าไปในตัวเธออีกสักทีจะได้ตอบได้ใหม่ว่า สนิทกันพอมั้ย ” ไปร์เกอร์พูดคำนี้ออกไป แต่ไม่ทันทีเขาจะได้พูดต่อ กอหญ้าก็ลุกเเล้วมายืนอยู่ที่หน้าเขา

เพี้ยะ

“ ไอทุเรศ ”

กอหญ้าตบเข้าไปที่หน้าหล่อของไปร์เกอร์ทันที เพราะเธอทนไม่ได้ที่เขาใช้คำพูดแบบนี้กับเธอ คนอย่างเขามันต้องโดนตบปากเพื่อสั่งสอน

“ นี้กอหญ้า กล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน ห๊ะ ”

ไปร์เกอร์ที่เพิ่งเคยโดนผู้หญิงตบเป็นครั้งเเรกเขาก็พุ่งตัวขึ้นมากำข้อมือเล็กของเธอทันที เเล้วบีบข้อมือเธออย่างเเรงด้วยความโกรธ

“ ปล่อย เจ็บ ”

กอหญ้าที่โดนเขาบีบข้อมือในครั้งนี้ จนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เธอเลยพูดกับเขาออกไป ตอนนี้ใบหน้าสวยเริ่มมีน้ำตานอง

“ ปล่อยเหรอ ในเมื่อมึงตบหน้ากู ปล่อยเดียวที่กูจะปล่อย คือปล่อยในตัวมึง มานี่ ”