2 ปีต่อมา...
"มะมี๊ สวัสดีค้าบบบบบ" พี่เจโรมลงจากรถพร้อมคุณแด๊ดที่ทำหน้าที่ไปรับที่โรงเรียน มาถึงบ้านก็รีบวิ่งตรงเข้ามาภายในบ้านด้วยท่าทียิ้มแย้มเช่นทุกวัน "น้องงงง พี่เจโรมมาแล้ววว" น้ำเสียงที่ดูจะอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง ถูกเอ่ยให้เด็กน้อยที่นั่งยิ้มตัวกลมอยู่ได้ฟัง
"โรมมมมม!!!!" เสียงหวานของเด็กน้อยตรงหน้าเอ่ยเรียกพี่ชายเสียงดังลั่นบ้าน...
"น้องรออยู่แน่เลย" พราวฟ้าพูดตอบลูกชายเพราะแค่เห็นท่าทีของลูกสาวที่มองพี่ชายแล้วชูมือขึ้นด้วยความดีใจก็รับรู้ได้ทันที
พราวฟ้าคลอดน้องจัสมิน มาได้สองปีแล้ว เธอทำหน้าที่ดูแลน้องจัสมินด้วยตัวเองโดยมีคุณธีโอและลูกชายคอยช่วยไม่ห่าง จากเดิมที่ทุกวันหยุดเจโรมจะเฝ้ารอเวลาได้ไปเที่ยวเล่นบ้านคุณปู่ แต่ตอนนี้แม้คุณปู่ขอให้ไปหาก็แทบไม่ไป
อย่างว่าแหละ เด็กน้อยที่เขาตั้งชื่อมาให้ด้วยตัวเอง ก็คงจะห่วงเป็นพิเศษ ว่างเป็นไม่ได้ ต้องนั่งอยู่ข้าง ๆ น้อง คอยถามนั้นถามนี่
