ชมจันทร์....
ฉันแอบมองดูเขาที่โดยที่เขาไม่รู้ตัว ฉันเห็นเขานั่งก้มหน้าร้องไห้ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาร้องไห้ เขานั่งร้องไห้โดยไม่แคร์สายตาว่าใครจะมอง ภาพตรงหน้าทำให้ฉันทนใจแข็งต่อไปไม่ไหวรีบวิ่งเข้าไปหาเขา
"อาร์ต"
"ชม" เขาเงยหน้ามองฉันทั้งน้ำตา
หมับ!!! ฉันโผเข้ากอดเขาแล้วก็ร้องไห้
"ชมร้องไห้ทำไม" เขาถามฉันทั้งที่ตัวเองก็ร้องเหมือนกัน
"ฉันขอโทษ เมื่อกี้นี้ฉันแค่ลองใจนาย"
"ลองใจ??หมายความว่าไง"
"ฉันแค่อยากจะรู้ว่านายจะยอมทิ้งผู้หญิงคนนั้นตามที่ฉันบอกไหม และนายก็ทำให้ฉันเห็นว่านายเป็นคนดีมากแค่ไหนที่ไม่ยอมทิ้งคนที่กำลังลำบาก ฉันไม่ได้โกรธหรอกนะที่นายช่วยผู้หญิงคนนั้นฉันภูมิใจในตัวนายมากกว่า ถ้านายทิ้งเธอฉันก็จะโกรธนาย^^"
"ฮึก ชม ฉันรักเธอนะฉันไม่ได้คิดอะไรกับน้ำฟ้าฉันแค่สงสารเท่านั้น"
"ฉันรู้แล้วฉันเข้าใจนายทุกอย่าง"
"ตกลงเราไม่เลิกกันใช่ไหม"
"เลิกได้ไงนายแสนดีขนาดนี้เลิกก
