เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เพราะว่านอกจากร้านขายข้าวสารตระกูลเว่ยก็ยังมีร้านขายพืชผลทางการเกษตรที่รับซื้อมาจากชาวไร่ชาวนา “อ๋อ… ที่ร้านนั้นส่วนใหญ่เถ้าแก่เว่ยจะไปดูแลเอง… ” ซุนหนี่ตอบข้อสงสัยของไฉ่หง… ทั้งสองนั่งคุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็ถึงเวลาที่ไฉ่หงจะต้องไปดูสินค้าที่ตลาดริมแม่น้ำ ในเวลาต่อมา… เมื่อมาถึงตลาดริมแม่น้ำอันเป็นจุดหมาย ไฉ่หงเดินไปตามทางเดินซึ่งเป็นสะพานไม้ยอดยาวไปที่ท่าเรือ แลเห็นเรือขนข้าวสารหลายลำจอดเรียงรายไปตลอดสองฟากฝั่งแม่น้ำ และในขณะที่นางกำลังกวาดสายตามองหาเรือของชายที่ชื่อ ‘เฟยเทียน’ จู่ๆ สายตาของนางก็ปะทะเข้ากับบุรุษรูปงาม ใบหน้าของเขาหล่อเหลาคมคร้าม หนวดและเคราสีดำสะท้อนกับประกายแสงแดดเป็นมันเลื่อมดูราวกับเส้นไหม ทำเอาหัวใจของไฉ่หงกระตุกวูบในทันใด ผู้ชายแบบนี้และสเปคของนาง แม้จะมองชายผู้นั้นด้วยท่าทางสนใจ… แต่ไฉ่หงก็ยังสงวนท่าที ทั้งสองมองสบตากันไปมา กระทั่งฝ่ายชายทนไม่ไหวจึงก