เมื่อขับรถมาถึงบ้าน เขากำลังถือของลงจากรถวางลงบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน ก็พอดีกับพิจิกากลับมาจากโฮมสเตย์พอดี
“น้าวิชญ์ สวัสดีค่ะ หนูดีนึกว่าจะไปหลายวัน” เธอรีบวิ่งเข้ามาหาอย่างดีใจ
“พอดีงานน้าเสร็จเร็วเลยรีบกลับ เพราะยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดหนูดีเลย” ชายหนุ่มยืนกล่องของขวัญให้หลานสาว
“ขอบคุณค่ะ น้าวิชญ์ หนูดีนึกว่าน้าวิชญ์จะลืมไปแล้ว”
“ถ้าน้าลืมจริงๆ หนูดีจะโกรธน้าไหมครับ”
“ไม่โกรธหรอกค่ะ หนูดีรู้ว่าน้าวิชญ์งานยุ่ง แค่เมื่อวานเราได้ฉลองวันเกิดด้วยกันหนูดีก็ดีใจมากแล้วค่ะ”
“แสดงว่าจะไม่เอาของขวัญ” เขาทำท่าจะดึงของขวัญในมือคืน
“เอาสิคะ เดี๋ยวคนซื้อให้จะเสียใจ ขออนุญาตแกะเลยนะคะ” เด็กสาวไม่รอคำตอบเธอรีบแกะของขวัญทันที เมื่อกล่องออกมาแทนที่เด็กสาวจะดีใจเธอสีหน้ากลับรู้สึกผิดหวัง คนซื้อเลยใจเสีย
“ไม่ชอบเหรอครับหนูดี” ปุณณวิชญ์หน้าเสีย
“ชอบค่ะ ชอบมากๆ ด้วยค่ะ แต่มันดูแพงเกินไป หนูดีเกรงใ
