นับเป็นเช้าวันปีใหม่ที่ทีความสุขที่สุดสำหรับสองครอบครัว หลังจากที่ใส่บาตรและทานอาหารเช้าร่วมกันแล้วปุณณวิชญ์ก็ให้เมษาเป็นตัวแทนสู่ขอหญิงสาวจากบิดามารดาซึ่งทั้งสองคนก็ยินดีที่จะยกลูกสาวและไม่เรียกสินสอดทองหมั้นแม้แต่บาทเดียว แต่ทางฝ่ายชายหนุ่มก็ไม่ยอม และบอกว่าจะจัดสินสอดทองหมั้นมาให้อย่างเหมาะสม กำหนดการหมั้นจะมีขึ้นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ส่วนกำหนดการแต่งนั้นคงต้องรอไปจนกว่าจะถึงวันสอบแต่ก็ยังไม่รู้ว่าปีนี้จะสอบวันไหน ทำให้ชายหนุ่มได้แต่โอดโอยจนกัลยณัฏฐ์เริ่มจะหมั่นไส้กับแววตาและน้ำเสียงออดอ้อนที่เขาแสดงออกมา
“พี่วิชญ์งอแงเป็นเด็กๆ เลยนะคะ” เมื่อมีโอกาสคุยกันตามลำพังหญิงสาวก็พูดหยอกเอินตามประสาคนรัก
“ถ้าพี่เป็นเด็ก ผู้ใหญ่อย่างปอก็ต้องตามใจพี่สิ”
“บังเอิญว่าปอเป็นผู้ใหญ่ใจร้ายค่ะ” เสียงหัวเราะประสานกันอย่างมีความสุข
“พี่พลคะ ทำไมไม่เรียกสินสอดสักสิบล้านล่ะคะ ณีรู้มาว่าทางคุณวิชญ์น่ะรวย
