แม่บ้านเก่าแก่พูดคุยกับคุณท่านอีกสองสามประโยคก็วางสายไป จากนั้นก็เดินไปหานายสาวของบ้าน
“คุณลัยลามีอะไรให้ป้าช่วยไหมคะ”
ลัยลามองแกงเนื้อในหม้อที่สามีบ่นอยากกิน แล้วหันไปส่ายหน้ากับแม่บ้านสูงวัย
“ไม่มีค่ะ ฉันทำเสร็จหมดแล้ว ป้านอมคะ ฉันทำแกงเนื้อเผื่อให้ป้าด้วยนะคะ เดี๋ยวตักให้คุณหมอแล้ว ป้าก็แบ่งไปทานนะคะ” เจ้านายสาวก็ช่างน่ารัก แสนดีเสียเหลือเกิน มีใจเผื่อแผ่ให้แม้แต่คนรับใช้
“ขอบคุณมากเลยค่ะ น้ำตาจะไหลค่ะ คุณลัยลายังคิดถึงป้าด้วย” นางเริ่มบ่อน้ำตาตื้นขึ้นมาจริงๆ เสียด้วย ก็คนมันซึ้งใจ
“ป้านอมก็เป็นผู้ใหญ่ในบ้าน ฉันก็ต้องคิดถึงอยู่แล้วค่ะ”
“โถ แม่คุณของป้า ป้าเป็นแค่คนรับใช้เท่านั้นเองนะคะ”
“ฉันไม่เคยคิดว่าป้าเป็นคนรับใช้เลยนะคะ และคุณหมอก็คงไม่คิดแบบนั้นเหมือนกัน ฉันถือว่าป้าเป็นผู้ใหญ่ในบ้านคนหนึ่ง” ลัยลายิ้มอ่อนโยน น้ำเสียงใสราวระฆังแก้วใบเล็กนั้นไพเราะจับจิตคนแก่
นางยิ่งได้ฟังก็
