“เธออาจจะได้ตำแหน่งภรรยาอันดับหนึ่งนับจากท้าย”
“หมอ”
ลัยลาหน้ามุ่ยแต่ก็พอมองออกว่าเป็นแค่การหยอกเอินเท่านั้น
“หมอใจร้าย คืนนี้ไม่ต้องกินแล้วนะคะต้มยำ กับข้าวก็จะไม่ทำให้กินด้วย”
เมฆารู้ว่าลัยลาแกล้งงอนเขา เช่นเดียวกับเขาที่แกล้งพูดหยอกไปเท่านั้น
“ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ฉันก็เบื่ออาหารฝีมือเธอแล้ว งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรอร่อยๆ กินที่ฟาร์มเลยก็แล้วกัน”
“ได้ค่ะ ลัยลาก็กำลังอยากกินเสต๊กชิ้นโตๆ จะกินเยอะๆ ให้วันนี้ขาดทุนเลย“ ช่วงนี้เธอมักจะหิวแปลกๆ
คนหน้าขรึมมองอาการงอนของเมียแล้วผุดยิ้มขึ้นมา“ฉันจะให้พ่อครัวเลือกเนื้อจากเนื้อวัววากิวชิ้นที่ดีที่สุดมาทำเสต๊กย่างแบบมิเดียมแรให้เธอกิน”
“เนื้อวัววากิวคงแพงมากสิคะ อย่างนี้ต้องกินเยอะๆ”
“ใช่แพงมาก แต่นุ่มลิ้นมาก เธออยากกินเท่าไหร่ก็ได้”
ลัยลายิ้มดีใจ “ทำไมหมอใจดีจัง”
“ทั้งหมดที่เธอกิน ฉันจะให้เขาคิดเป็นตัวเงิน รวมกับสร้อยครั้งก่อนแปดสิบล้าน
