10
1224 คำ
ลัยลาพยักหน้า “ไปแจ้งความแล้วละ”
“ไม่ได้ยินข่าวว่ามีขโมยงัดแงะบ้านนานแล้วนะ กรรมการหมู่บ้านติดกล้องไว้บางจุด เราอาจจะขอดูกล้องเพื่อหาคนน่าสงสัยได้”
“ฉันไปถามแล้ว เขาบอกกล้องเสีย ยังไม่ได้มาซ่อม”
“อะไรกันเนี่ย ทำไมไม่ดูแลกันเลย”
คนที่ไม่ได้ถูกโจรขึ้นบ้านออกอาการอารมณ์เสียจนคนที่ถูกโจรขึ้นบ้านต้องปลอบ “ใจเย็นก่อนเถอะณพ ฉันทำใจแล้วละ นี่ก็กะว่าทำความสะอาดบ้านเสร็จแล้วก็จะปิดไว้”
“ปิดไว้ หมายความว่าเธอจะย้ายบ้านหรือ”
ลัยลาอึกอักไปครู่หนึ่ง ลังเลว่าจะบอกยังไงดี เรื่องแต่งงานของเธอมันฉุกละหุกมาก ในงานแต่งของเธอมีแต่แขกของเจ้าบ่าว แขกของเธอมีแค่ตัวเธอกับอนามิกา เพื่อนสนิทเท่านั้น คนอื่นเธอไม่ได้บอก
“ใช่จ้ะ ฉันจะย้ายบ้านน่ะ”
“ไปอยู่คอนโดฯ เหรอ” อรรณพพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ไม่แปลกใจนัก ใครๆ ก็อยากมีที่อยู่อาศัยดีๆ ตรงข้ามกับเขาที่มีคอนโดฯ หรู แต่เอาตัวมาอยู่ที่นี่เพราะพอใจสาวข้างบ้าน และเขาคงคาดไม่ถึงว่าเหตุผลที่แท้จริงของลัยลาคือไปอยู่บ้านสามี
“ณพเข้าใจ คอนโดฯ ใหม่คงน่าอยู่ ลัยลาไปซื้อคอนโดฯ แถวไหนครับ”
“...” ลัยลาอึกอัก ไม่รู้จะตอบยังไง
“อืม ณพมีข่าวดีจะบอก งานที่ลัยลาไปแคสต์ไว้ ทางเจ้าของงานเลือกให้ลัยลาไปเป็นนางแบบเดินโชว์ด้วยนะ พี่ปัทมาเพิ่งบอกณพเมื่อเช้านี้”
“งานโชว์เครื่องเพชรน่ะเหรอ”
เพราะการประกวดนางงามก็เจอผู้จัดการประกวดหัวงูคิดจะลวนลาม หลังจากนั้น ลัยลาก็หันหลังให้เวทีประกวดขาอ่อน ลัยลารับงานพริตตี้ นางแบบ เป็นอาชีพเสริมระหว่างรอเรียกสัมภาษณ์จากโรงแรมที่เธอไปสมัครงานไว้ เธอไม่คิดจะใช้หน้าตาหาเงินไปตลอดชีวิต เพราะรู้ว่ามันไม่จีรังยั่งยืน จึงเลือกสมัครงานประชาสัมพันธ์ที่โรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง เพื่อต้องการฝึกฝนภาษาอังกฤษและได้นำเอาความรู้ที่ร่ำเรียนมาใช้ด้วย แต่จนเธอแต่งงานแล้วโรงแรมที่วาดหวังไว้ก็ยังไม่เรียกตัว
“ใช่ งานนี้ ณพก็ได้เป็นช่างภาพด้วย พี่ปัทมาที่ดูแลงานนี้เขาโทร.หาลัยลาไม่ติด เลยฝากบอกณพมาบอกไง”
ลัยลาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู และจริงอย่างเขาว่า มีสายเข้าจากปัทมาเมื่อเช้าหนึ่งสาย สงสัยเธอจะยุ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดเลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์
“พี่ปัทมาโทร.มาจริงๆ ด้วยณพ ตกลงว่าฉันได้งานนี้จริงๆ ใช่ไหมณพ ฉันไม่ได้ฝันไปนะ” ลัยลาชอบทำงานเพราะงานทำให้เธอได้เงิน พอหาเงินเองได้ก็รู้สึกว่ามีคุณค่า
“ตื่นอยู่จะฝันได้ไงล่ะคนสวย” เขาแซวเธอแล้วยิ้มหล่อๆ ส่งมาให้
“ก็งานนี้มีนางแบบมืออาชีพไปแคสต์ตั้งเยอะ ฉันก็เลยไม่มั่นใจน่ะสิ นางแบบโนเนมอย่างลัยลา ใครจะไปคิดว่าเข้าตา”
“โทร.ไปถามเลยสิจะได้แน่ใจ”
ลัยลายิ้มน่ารักให้ จากนั้นกุมมือของอรรณพไว้ด้วยความดีใจ “ถ้าได้งานนี้จริงๆ ก็ถือว่าชดเชยกับทองที่หายไปได้เลยนะเนี่ย ช่วงนี้ ทองแพงมากด้วย ลัยลาดีใจมากรู้ไหม เดี๋ยวโทร.ไปหาพี่ปัทมาก่อนนะ”
ตอนที่ลัยลาไปโทรศัพท์นั้น โทรศัพท์ของประนอมก็ดังขึ้นทันที นางมองชื่อคนที่โทร.เข้ามาแล้วรีบเดินออกไปคุยหลังครัวไม่ให้แขกของลัยลาได้ยิน
“ป้านอมครับ ผมโทร.หาลัยลาไม่ติด เธอทำอะไรอยู่หรือครับ”
“เธอติดสายน่ะค่ะ”
“อ้อ” คุณหมอหนุ่มครางรับในลำคอ “งั้นไม่เป็นไรครับ ผมจะโทร.มาถามว่าเก็บของเสร็จกันหรือยัง”
“เสร็จได้สักครู่แล้วละค่ะ แต่ว่าคุณลัยลามีคนรู้จักมาหาที่บ้านพอดี”
เมฆาเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะถามต่อ “แขกที่ไหนครับป้า”
เพราะจำได้ว่าลัยลาไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้วนอกจากป้าซึ่งบวชชีพราหมณ์อยู่ที่วัดมเหยงค์ ตอนงานแต่งงานก็มีแค่เพื่อนสนิททำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวคนเดียวเท่านั้นเอง
“เอ่อ ป้าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าเป็นใคร แต่เห็นคุณลัยลาแกคุยด้วยท่าทางสนิทสนม น่าจะเป็นเพื่อนบ้านกันค่ะ”
“งั้นไม่เป็นไรครับป้า ฝากบอกคุณลัยลาด้วยว่าผมจะไปรับ ให้รอก่อน อีกประมาณสี่สิบนาที ผมจะไปถึง”
น้ำเสียงของประนอมดีใจขึ้นทันทีที่ได้ยินว่าเจ้านายหนุ่มจะมารับที่บ้าน “ดีเลยค่ะ คุณหมอรีบมาเลยนะคะ ป้าไม่อยากให้คุณลัยลาคุยกับเพื่อนคนนี้นานเลยค่ะ”
นางมองเห็นลัยลาเดินกลับเข้ามาแล้วก็คุยกับแขกหนุ่มคนนั้นต่อ ประกายตาหนุ่มคนนั้น คนสูงวัยอย่างนางเห็นแล้วห่วงแทนเจ้านาย
ทั้งคู่คุยกันอย่างถูกคอต่อไป ไม่รู้ฝ่ายชายพูดอะไรกับนายผู้หญิง เพราะทำให้คุณลัยลาหัวเราะไม่หยุดท่าทางสดใส ดูแล้วสนิทสนมกันมากอยู่
“ณพ ฉันเคยใส่ชุดราตรีแล้วเกือบทำเกาะอกร่วงด้วยนะ ดีนะที่ตอนนั้น ณพบอกฉันทันน่ะ แล้วนี่งานนี้ พี่ปัทก็บอกว่าต้องใส่ชุดเกาะอกด้วย ฉันเลยไม่ค่อยมั่นใจ”
“อย่ากังวลเกินไปสิ ลัยลาก็พยายามเซฟตัวเองไว้ให้ดีที่สุด บอดี้สูทสีเนื้อไง ไอเทมนี้มันต้องมี ถ้ากังวลมากๆ ณพจะคอยดูอยู่ใกล้ๆ เองดีไหม”
อรรณพมองเธอด้วยประกายตาวิบวับ เขาชอบลัยลา เธอน่ารักอย่างเป็นธรรมชาติ แม้ไม่ได้รู้จักกันมานานหลายปีแต่เขาก็ติดใจหลายอย่างในตัวสาวสวยคนนี้ และพร้อมจะพัฒนาไปอีกขั้น
งานโชว์รถยนต์ที่ศูนย์การแสดงสินค้าแห่งหนึ่งคือสถานที่ลัยลาหมายถึง ตอนนั้น เธอเรียนอยู่ปีสุดท้ายแล้วและได้รับงานเป็นพริตตี้รถยนต์ของค่ายเบนซ์ แต่ว่าเวลานั้น ลัยลาผอมมากไปหน่อยเลยทำให้ชุดเกาะอกที่สวมนั้นเกือบหลุด ถ้าหลุดขึ้นมา บอกได้เลยขายหน้าแน่นอน ดีที่อรรณพที่กำลังถ่ายภาพเก็บบรรยากาศในงานไปลงในเพจผ่านมาเห็นเข้าพอดีเลยช่วยถอดแจ็กแกตให้เธอสวมใส่ จากนั้น เธอก็เจอเขาอีกหลายๆ งาน จนกระทั่งเขามีโปรเจ็กต์วาดภาพให้แกลเลอรีจึงมาสนิทกัน
ลัยลามองคนตรงหน้าด้วยสายตาซาบซึ้งใจ เธอมีเพื่อนไม่มากนักเพราะทำงานยุ่งทุกวัน และเธอไม่คบหากับคนในวงการเดียวกันเพราะมักจะมีเรื่องของความริษยามาเกี่ยวข้อง บ้างขัดแข้งขัดขากัน บ้างก็ดีต่อหน้า ลับหลังนินทากันแหลก เธอจึงชอบอยู่แบบโดดเดี่ยว พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีเท่านั้น จึงมีแต่อรรณพและอนามิกาที่เป็นเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่ได้เปิดหมดทุกอย่าง ยังไงซะ เขาก็เป็นผู้ชาย
- ผู้เขียน
