ลดาตัดสินใจจัดงานแค่สามวันก่อนจะทำการเผา งานศพของนงนุชเป็นไปอย่างเงียบเหงาคนที่มาร่วมงานนั้นมีน้อยจนนับหัวได้และในวันเผาศพเจ้าหน้าที่ก็นำข้าวของที่แม่ของเธอทิ้งไว้ใส่กล่องมาให้
“คุณณัฐลดาคะ นี่เป็นข้าวของของคุณนงนุชค่ะ เสียใจด้วยนะคะ เธอเป็นนักโทษที่ดีมากไม่เคยเกเรหรือสร้างเรื่องเลยแม้แต่ครั้งเดียว”
หนึ่งในผู้คุมบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงเศร้าศร้อย ลดาไม่รู้เลยว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาแม่ของเธอใช้ชีวิตยังไงตอนอยู่ข้างในนั้น
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลแม่ให้”
เธอยกมือไหว้ของคุณก่อนที่คนของชาญวิทย์จะเข้ามาช่วยรับของไปเก็บไว้ให้
“อีกเรื่องค่ะ อาจจะไม่ถูกเวลาสักเท่าไหร่แต่ยินดีกับการตั้งครรภ์ด้วยนะคะ”
เธอยิ้มรับพร้อมกับผายมือเชิญอีกฝ่ายเข้าไปในงาน ข่าวดีของเธอถูกนักข่าวที่หูตาไวเอาไปนำเสนอจนรู้ไปทั่วกันว่า ตระกูลรัตนฌานกำลังจะมีทายาทตัวน้อยในเร็ววัน
“เข้าไปพักก่อนไหม ยังท้องอ่อน ๆ ด้วยพี่เป็นห่วงนะ”
