ตอนที่ 17 พร้อมเกษียณ
หวังชิงหว่านไม่อาจปล่อยตัวหมกมุ่นไปกับกามโลกีย์ นางรีบกินแล้วเอาของไปเก็บ
ตะวันคล้อยต่ำเซียวอี้หยางยังไม่กลับมา...หวังชิงหว่านจึงออกมาเดินเล่นนางเดินไปสักพักก็มาถึงเรือนหลังเล็กที่เป็นที่อยู่ของฮูหยินผู้เฒ่า รอบ ๆ เรือนมีเล้าไก่และแปลงผักสำหรับครอบครัวพอนางเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นฮูหยินผู้เฒ่ากำลังพรวนดินอยู่...
นางรีบย่อคารวะกล่าว
“ขออภัยเจ้าค่ะ...ข้ามารบกวนท่านหรือเปล่า”
ฮูหยินผู้เฒ่าเงยหน้าขึ้นมามอง ยิ้มมุมปากบาง ๆ
“รบกวนอะไรกัน...” ฮูหยินพูดเช่นนั้นก็ก้มหน้าพรวนดินต่อ หวังชิงหว่านเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ แล้วเอ่ยขึ้น
“ให้ข้าช่วยนะเจ้าคะ”
ฮูหยินผู้เฒ่าหยุดมือแล้วยื่นพลั่วให้อีกฝ่ายเอ่ย “เอาสิ”
หวังชิงหว่านรับมาแล้วเริ่มลงมือ ฮูหยินผู้เฒ่ามองหลานสะใภ้ครู่หนึ่งจากนั้นก็นั่งลงตั่งข้าง ๆ แล้วพูดขึ้น
“แปลงผักพวกนี้ล้วนเป็นงานของข้า ถึงแม้ข้าจะแก่เฒ่าแล้วก็ยั
